Объяснение:
Абайдың он сегізінші қара сөзі
Абайдың он сегізінші қара сөзі
ОН СЕГІЗІНШІ СӨЗ
А жыртықсыз, кірсіз, сыпайы киініп, һәм ол киімін былғап, былжыратып кимей, таза кимек - дұрыс іс. Ләкин өз дәулетінен артық киінбек, не киімі артық болмаса да, көңіліне қуат тұтып, тым айналдырмақ - кербездің ісі.
Кербездің екі түрлі қылығы болады: бірі бет - пішінін, мұртын, мүшесін, жүрісін, қас - қабағын қолдан түзетіп, шынтағын көтеріп, қолын тарақтап әуре болмақ. Біреуі атын, киімін «айран ішерім» деп, солардың арқасында сыпайы, жұғымды жігіт атанбаққа, өзінен ілгерілерге елеулі болып, өзі қатардағының ішін күйдіріп, өзінен кейіншілерге «әттең, дүние - ай, осылардың атындай ат мініп, киіміндей киім кигеннің не арманы бар екен?!» - дейтұғын болмаққа ойланбақ.
Мұның бәрі - масқаралық, ақымақтық. Мұны адам бір ойламасын, егерде бір ойласа, қайта адам болмағы - қиын іс. Кербез дегенді осындай кер, кердең немеден безіңдер деген сөзге ұқсатамын. Тегінде, а ақыл, ғылым, ар, мінез деген нәрселермен озбақ. Онан басқа нәрсеменен оздым ғой демектің бәрі де - ақымақтық.
Жақында әжесі мен атасы шешті прилечь демалуға, ал мен еді прогуляться емес, алыс, оның ішінде. Бардым бойынша заросшей жолымен және қарады ағаштар. Мен деді, отошла тым алыс. Алдымен шештім үлгереді, бірақ содан кейін вспомнила, қалай түседі батырлары мультфильм, және шешті дербес жолын табу және қайта оралу. Мен баруға өз ізімен. Кейін түсіндім запуталась және жылай бастады. Кенеттен, естідім дауысы атасы мен крикнула бар. Бұл ауруға мүлдем алыс, біздің лагерь екі кустами.
Осы жағдайдан кейін, әже мұғалім ретінде ғана түсіндім заблудилась тиіс айқайлайды және көмекке шақыру. Егер бардым басқа жаққа кетіп еді, өте алыс және адасқан бойынша-осы. Енді білемін, егер қайтадан жүктеме келген түрі ересек болса, онда остановлюсь орнында мен боламын олардың звать үшін әлі көп адасқан.