Эпилог – көркем шығарманы қорытындылайтын компонент. Эпилог негізгі оқиға желісінен бөлек тұрса да авторлық идеяны толықтыра түсіп, шығарманың басты кейіпкерлері жайында қысқаша мәлімет береді, олардың кейінгі іс-әрекеттерінің жалғасын көрсетеді. Драмалық шығармаларда автордың айтайын деген ойы кейіпкерлердің сөздері арқылы Эпилепсията берілуі мүмкін. Романдар мен повестерде Эпилепсия шешімнен соң орналасып, негізгі оқиға аяқталғаннан кейін белгілі бір уақыт өткен кездегі кейіпкерлер іс-әрекетінен хабар береді. Қазақ әдебиетінде М.Әуезовтің “Абай жолы” эпопеясында Эпилепсиятың классик. үлгісі қолданылған. Кейде ол Эпилепсия деген айдармен бөлінбей-ақ, бірнеше жолдармен берілуі мүмкін (Б.Майлин, “Шұғаның белгісі”, Ш.Айтматов, “Жәмилә”). Кей жағдайда эпилогта суреттелген оқиға жөнінде автордың философиялық, эстетикалық, адамгершілік жөніндегі тұжырымдары айтылады (Ғ.Мүсіреповтің “Ұлпан” романындағы сөз соңы).
1)Нағыз ер ештеңеден қорықпайды.
2)Ер адамдар көлікке қатты қызығады.
3)Әжем немересіне кесте тігуді үйретті.
4)Айдос кесте толтырды.
5)Менің киіміме кір жұғып қалыпты.
6) Досымды анасы үйге кір деп шақырды.
7)Әр адам өз абыройын қорғай білу керек.
8)Біздің ауылда әкімнің абыройы жоғары.
9)Ай жердің серігі.
10)Қазіргі кез қыркүйек айының басы.
11)Елдос достарың әңгіме айтуға шақырды.
12)Құрбан айт қасиетті мереке.
13)Бас ауырып тұрса тынығып алу керек.
14)Балалардың ойнап жүрген добын көлік басып кетті.