Менің ойымша бұл Кенесары-Наурызбай жыры өте әсерлі оқиғаларға, тарихи шындыққа толы дастан.
Себебі поэмада қазақ-қырғыз арасындағы шайқас пен ұлт басшысы Кенесары өмірінің соңғы жылдары туралы айтылады.
Мысалы: Рүстем, Сыпатай – дулат руынан шыққан, еліне сатқындық жасаған батырлар болатын. Кейбір мәселелер мен қазақтардың жеңілуіде осылардың кесірінен еді.Мен оны мына өлең шумақтары арқылы.
«Рүстем менен Сыпатай –
Төренің нағыз баласы.
Үндес болған қырғызбен,
Міне, ауыздың аласы!» – дәлелдей аламын.
Қорытындылай келе қаншама сатқындықтар мен мәселелерге қарамастан Кенесары мен Наурызбайдың елі үшін күрескен ерең еңбектері шындыққа негізделген.
Объяснение:
Достар – бір-біріне ұқсас жандар. Бір-бірін толықтыратын, бір-бірінің кемшілігін жауып тұратын адамдар. Соның арқасында екеуінің де кемшілігі көрінбей қалады. Ойы мен санасы бір, көзқарасы мен пікірі ортақ жандар да бір-бірімен дос болуға бейім келеді. «Дос – көңілдің күмбезі» деп айтылатыны содан. Орыс халқында «досыңды әкеп көрсет, сонда сенің кім екеніңді айтамын» деген нақыл бар. Яғни, көңілі мен пейілі ортақ жандар ғана бір-бірімен дос бола алады. Олардың қызығушылығы да, ойы да бір. Соның арқасында жолдас, туыстас болып кетті. Мұны халқымыз «екі жақсы қосылса, өле-өлгенше дос болады» деп бір ауыз сөзбен жеткізген.