Бейбітшілік пен келісім – адамзаттың асыл құндылықтарының бірі. Бүгінгі таңда Қазақстанда бейбітшілік пен өзара келісімде 140 этника мен 40-тан аса конфесиия өмір сүруде. Республикамыз көпұлтты және көп дінді қоғамнан тұрады. Мемлекет басшысы Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаев айтқандай: «Қазақстан – бұл ортақ мекен, ортақ ұлт пен діннің тоғысқан жері. Барлық қазақстандықтарды ұлтаралық және дінаралық келісімдерді сақтауға шақырамын. Бұл біздің мәңгі еліміз бен Астанамыздың мақтанышы».Жалпы бейбітшілікке, тыныш өмір сүруге ұмтылу – қазақ халқының қанына сіңген асыл қасиеттерінің бірі екені тарихтан белгілі. Біздің елімізде 1-наурыз – Алғыс айту күні. Бұл жалпыхалықтық мереке туралы Президент: «Қазақстан халқы Ассамблеясы құрылған күн – 1 наурызды жыл сайын барлық этностардың бір-біріне мейірбандық танытып, ол адамдарды өз туғанындай қабылдаған қазақтарға алғыс айту күні ретінде атап өту әділетті болар еді. Ол күн бізді бұрынғыдан да гөрі жақындастыра түспек. Бұл күн мейірімділіктің, бүкіл қазақстандықтардың бір-біріне деген достығы мен махаббатының жарқын мерекесі бола алар еді», – деген болатын.
елді жаулап алу
өйткені::
Ертеде біздің жерімізде еркіндік сүйгіш сақтар өмір сүрген. Шамамен екі жарым мың жыл бұрын құдіретті парсы патшасы Кир оларды бағындыруды ойлайды. Оның əскерінің тегеурініне ешкім төтеп бере алмайтын. Кирдің жеңімпаздығы туралы дақпырт əлемді шарлап кеткен. Алайда сақтарды бағындырамын деген ойы іске аспай, керісінше, бүкіл əлемге масқарасы шығады. Оқиға былай болған екен. Кир жақсы қаруланған əскерін сақ-массагеттерді бағындыруға аттандырады. Сақ-массагеттердің падишасы ер жүрек Томирис еді. Кир оған елшісін жіберіп «Маған тұрмысқа шықсын» деген ұсыныс жасайды. Патшайым Кирдің ойы өзінде емес, патшалықты иелену екенін түсініп, оң қабақ танытпайды. Ол Кир əскерінің өзеннің арғы бетінде – шекарада
Объяснение:
ҚАТЕ БОЛЫП ЖАТСА КОММЕНТАРИЙҒА ЖАЗА КЕТ, СЕБЕБІ БАСҚАСЫ ҚАТЕЛЕСПЕСІН
Принцип «семи предков» — институт родственных связей[5]
По семейным обычаям воспитанием каждого сына занимались разные люди.
Старший сын отправлялся на воспитание бабушке и дедушке.
Младший сын оставался у родителей и впоследствии обязывался всей семье.
Средний сын становился воином. Он обучался фехтованию, стрельбе из лука и пр.
Казах считал своим «немере»(внуком) только того, кто рождался от сына.
Ребенок дочери назывался «жиеном».
Рождённого от «немере» (прямого внука) называли «шөбере» (правнук),
Рождённого от «шөбере» (правнук) называли — «шөпшеком» (праправнуком, что означает крохотный, маленький).
Сына «шопшека» (праправнука) было принято называть «немене»(непонятный)
потомство «немене» (непонятный) называлось «туажатом» (рождённый быть чужим).
«бесікке салу» — укладка новорожденного в люльку
«кыркынан шыгару», что дословно означает «выход из сорокодневного возраста»[6]
«тұсау кесу» — первые шаги ребёнка
В юрту, где ребёнок делал свой первый шаг, звали самого старого и уважаемого человека в ауле, чтобы он разрезал ножом специальные верёвки, опутывающие ножки ребёнка.
Атка отырғызу — это посадка на лошадь с передачей в руки плетки и копья
Создания родовых кладбищ — кладбища, захоронения на которых производятся по родовой, жузовой принадлежности.
Объяснение:
вот ллви