Тоқта, бетам! Атаң келеді ертыңда! !
Бур мойныңды қалжыраған қарт ұлга.
Сенің себи сеттерii iң мысқалын
Айырбастап ала алмай үр аftli ra
Тоқта, ботам!
Атаң келеді артыңда!
Жүзе күріп, күз кубіntаін сағымда,
Жастық дейтін кестеменің шаll liнда,
Өскен едік сенің анаl еlіеуміз
Осы қарттың мәпелеген багында
Қарттың бағын жайлайтынбыз иен тегін,
Тыңдайтынбыз алуан алуан ертегін,
Жинап алып жүрер еді жарықтық
Күллі ауылдың елтеңі мен селтеңін,
Ей, болашақ!
Қарт келеді зиялы,
Кейімесін ата Қыран ұялы.
Сен сыйласаң сәби шақтың бір сәтін,
Атаң саған ұзақ өмірін қияды,
Ақылына айырбаста күлкіңді,
Қайтесің сол күлкі дейтін шіркінді?!
Бейқам күліп өспеген соң өз басым,
Бос күлкіні ұнатпаймын бір түрлі...
оқта, ботам!
таң келеді артыңда,
ария-шалқар даналығын ал, тыңда!
енің сәби сәттеріңнің мысқалын
йырбастап таба алмай жүр алтынға,
қта, ботам! Атаң келеді артыңда!
(М. Мақатаев)
8) 《Оймоншақ》. Мәтін мазмұнын бір-бір сөйлемнен айтып шығыңжар. Алдыңғы айтқан баланың ойын келнсі сөйлеуші үзбей жалғастырын.
Өзі өскен ауылды немересіне үлгі қылып айтып отыр. Қарттық сондай кішіпейіл, мейірімді кісі екенін көркемдеп жеткізіп тұр.