Біз көктемгі демалысты қала маңында сыныппен бірге өткізуді асыға күттік. Бұл керемет күн болды. Күн жарқырап тұрды, көктемде жылы болды, тыныш. Автобусқа отырғанымызда жүрек қуанышпен соғатын. Біз таныс аймақты өттік, бірақ көктемнің бұл күні бәрі біз үшін жаңа және таңқаларлық болып көрінді. Біз пикник үшін өте көрікті жерді таңдадық: жақын жерде өзен мен орман бар. Қызықты ойындар, көңілді ойындар, әндер күні бойы толтырылды. Өзен жағасында қыздар волейбол ойнап, ұлдар орманның шетінде футбол ойнады. Шығар алдында көптеген адамдар сапарға арналған ең жақсы сурет конкурсына қатысты. Кешке үйге қайттық, көңілді әрі риза болдық. Содан кейін біздің суреттеріміз бәріне көктемнің керемет күнін еске түсірді. Мұндай сапарлар жиірек болады!
Жаумай жауын жалғыз тамшы,
Еккен егін өнбей жерге,
Еткен еңбек ұшты желге...
Қайтсем жауын жаудырамын,
Ел сусынын қандырамын,-деп Толағай еркелеп анасынан сұрады.Сонда анасы:
Қарлы,шыңды тау жерінде,
Тарбағатай өңірінде,
Үзілмейді жылда жаңбыр,-деп жауап берді.Толағай Тарбағатай тауына жолға шықты.Аман-есен тауға жетіп,арасынан басында қары мен бұлты,етегінде жайылған аңы,ағаш бұтағымен бір шоқыны икемдеп арқасына салып алып,еліне жол тартты.Шаршап белі талсада,демалсам орта жолда қалып қоярмын,-деп демалмастан еліне жетті.Еліне жетуі сол екен тау басындағы бұлттардан жаңбыр жауып берді.Жер суланып,халық қуанып мәз болды.Тауды қоямын дегенде,Толағайдың аяғы тайып кетті.Шаршап келген дене таудан шыға алмай, тау астында қалды.Анасы көз жасын бұлап қала берді.Толағай батыр өзі өлседе елін қуантып,жерін көгертіп кетті.Жаңбыр жауған сайын елі Толағайды еске алатын болыпты.