Біздің өміріміздегі ең қымбат нәрсе - ол уақыт. Адам белгілі бір уақытта жаратылды, уақытша жаратылды. Уақыт бізге емес, біз уақытқа тәуелдіміз. Уақытты қалаған кезімізде ұзартып, қалаған кезімізде қысқарта алмаймыз. Уақыттың адамға бағынбайтын өз заңдылығы бар. Қазақта уақытқа қатысты "қас қағым сәт", "көзді ашып-жұмғанша", "қамшының сабындай қысқа ғұмыр" тәрізді сөз тіркестері бағзы заманнан қалыптасқан. Уақыт - емші, уақыт - төреші деген де бар. Осылайша, ата-бабамыз уақыттың бағасын жете түсініп, оның қадір-қасиетін ұрпақтарына жеткізуді қалаған.
Уақытты зая кетіру - ең ауыр өкініш. Уақытын қадірлемеген жан көптеген мүмкіндіктен айырылып қалады. А уақытын ұтымды пайдалана білгенде ғана көздеген мақсатына жете алмақ. Бес нәрседен бұрын бес нәрсенің қадірін біл: Қартаймай тұрып жастық шақтың қадірін біл, ауырмай тұрып денсаулықтың қадірін біл, кедейліктен бұрын байлықтың қадірін біл, қысылтаяңнан бұрын бос уақытты қадірле және өлмей тұрып, тірілігіңді ғанибет біл деген сөз содан қалса керек.
Шығармаға 6-10 сөйлемнен осы мәтіннен деген таңдап аласыңдар.
Біздің сапарымыз, не біз ана деген басталды поезға деген отыр-. Маған бол- аз қорқынышты, себебі біз бардық сыйғыз- ажаның ағасымен әкемен, ал маңай көп алты аласы, бес бересі жоқ адамдар болды және маманың. Аға мені жұбатты, тіпті маған сырттың сөресін кем түсті, қайдан бол- терезеге деген қарау қызық.
Алғаш біз Рязань қаласына деген келдік. Анда бол- өте әдемі, бірақ неғұрлым барлық маған понравился рязань кремль: онда бол- әдемі ғимарат және ескі пәндер. Өлкетанудың мұражайында айуанаттың бөлек-бөлек тұрпаттары рязань облыста жетектел- болған. Экскурсовод қызық туралы осы аймақтың табиғатында әңгімеледі. Бірақ неғұрлым барлық маған алып мамонт понравился. Алдым оның мен себя алғашқы адаммен сезіндім.
Тарихи мұражайда бізге туралы қаланың тарихының әңгімеледі, мында мен киімді және ескі славянның сәндерін көрдім, таныды, не Рязань бұрын Переславль аталды. Сол осы зертте- болды, қарамастан және мен барлық есінде бол- получше тырыстым.
Кейін біз к бардық