Суретте аңшы құстармен аң аулағаннан кейін олжасын жинайтын аңшы бейнеленген. Аңшы жылы, Көк тонмен киінеді, ал оның басында құлаққап бар. Жерде / шөпте қардың кішкене қабаты жатыр. Осыдан біз қазір күз немесе Көктем деп болжауға болады. Аңшының жанында оның ақ иті тұр. Суретте біз оның шығатын қабырғалары қалай бейнеленгенін анық көреміз. Ол аз жейді деп болжауға болады. Сондай-ақ, екінші ит бар, бірақ ол қазірдің өзінде қызыл. Қазіргі уақытта суретте ол ұйықтап жатыр немесе жай ғана гломерулаға оралған. Қара манты бар қоңыр жылқы жолға шығу уақыты келгенде дұрыс күтеді. Оның артында иридесцентті қауырсындары бар үлкен құс отырады. (Бұл құс деп ойлаймын ба?) Жыртқыштың кішкентай мүйіздеріне қарағанда, бұл ешкі болатын. Аспанда күн көрінбейді, бірақ қашықтықта құстардың кішкентай отары ұшады.
перевод:
На картине изображён охотник, собирающий свою добычу после охоты с ловчими птицами. Охотник одет тепло, в синих тонах, а на голове у него ушанка. На земле/траве лежит небольшой слой снега. Из этого можно предположить, что сейчас осень или весна. Возле охотника стоит его белый пёс. На картине мы чётко видим как изображены его выпирающие рёбра. Можно предположить, что он мало ест. Также, есть и вторая собака, но она уже рыжая. В данный момент на картине она спит или просто лежит, свернувшись в клубочек. Коричневый конь с чёрной гривой верно ждёт, когда пора настанет отправляться в путь. На спине у него сидит большая птица с переливающимися перьями. (Могу предположить, что это стервятник?) Судя по маленьким рогам добычи, это был козлик. Солнца на небе не видно, зато вдали летает небольшая стая птиц.
Абайдың қара сөздері (Ғақлия) - ұлы ақынның сөз өнеріндегі көркемдік қуатын, философиядағы даналық дүниетанымын даралап көрсететін классикалық стильде жазылған прозалық шығармасы. Жалпы саны қырық бес бөлек шығармадан тұратын Абайдың қара сөздерінің тақырыбы жағынан бір бағытта жазылмаған, әр алуан. Оның алты-жеті үлгісі қысқа болса, қайсыбіреуі мазмұн, тақырып жағынан өзгешелеу, ауқымды болып келеді. Абай өзінің қара сөздерінде шығарманың ажарына ғана назар аударып қоймай, оның тереңдігіне, логикалық мәніне зер салған.
Түзү кел, қисық-қыңыр,қырын келмей,
Сыртын танып іс бітпес сыртын көрме,
Таңғаламын алдыңғы айтқанды ұқпай,
Және айта бер дейді жұрт тыным бермей