аңыз әңгімелердің бірінде былай дейді: «Төле бала бірде Әнет бабаға барыпты. Жасы жүзге келіп отырған Әнет баба ынтымақ, ел бірлігі жөнінде әңгіме айтып отырады. «Қалай еткенде бірлік болады, оның күші қандай болмақ?» дегенді сұрайды. Сонда Әнет баба әуелі жауап айтпас бұрын бір бума солқылдақ шыбық алдырады. - Балам, мынаны сындырып көрші? Төле буылған шыбықты олай-бұлай иіп сындыра алмайды. - Енді сол шыбықты біртіндеп сындыршы? Төле ортасынан буылған шыбықты шешіп, біртіндеп пырт-пырт еткізіп, оп-оңай сындырып береді. Әнет баба: - Бұдан не түсіндің, балам? - дейді. Сонда Төле бала: - Түсіндім, баба, бұл мысалыңыздың мәнісі: ынтымағы, бірлігі мықты елді жау да, дау да ала алмайды. «Саяқ жүрген таяқ жейді» демекші, бірлігі, ынтымағы жоқты жау да, дау да оп-оңай алады дегеніңіз ғой. - Бәрекелді, балам, дұрыс таптың. Ел билеу үшін алдымен елді ауыз бірлікке, ынтымаққа шақыра біл. «Бақ қайда барасың, ынтымаққа барамын» дегеннің мәнісі осы, - депті». Әнет баба Қалқаман-Мамыр дауы кезінде бірін-бірі сүйген екі жас жазадан босатылсын деген билік айтады, бірақ оған Мәмбетбай руының басшысы Көкенай батыр көнбейді. Ол Мамырды атып өлтіріп, «енді тентегіңді сен өлтір» деген ауыр шарт қояды. Көкенай батырдың шартына амалсыз көнген Әнет баба «Қалқаман жүйрік атпен шауып өтсін, Көкенай сонда атсын» деген тоқтамға келеді. Бұл жазадан Қалқаман аман құтылады. Шәкәрім Құдайбердіұлының «Қалқаман-Мамыр» поэмасында: «Әнет бабаң - Арғынның ел ағасы, Әрі би, әрі молда ғұламасы. Орта жүзге үлгі айтқан ғаділ екен, Сол кезде тоқсан беске келген жасы», - деп суреттеледі. 1723 жылы көктемде жоңғарлар шабуылы басталып, ел «Ақтабан шұбырындыға» ұшыраған кезде Әнет баба жұртта қалады. Кейін Көкенай бастаған батырлар ұлы бидің сүйегін тауып, Түркістандағы Қожа Ахмет Яссауи мазарына жерлеген. Алматы қаласы көшелерінің біріне Әнет баба есімі берілген.
Ораз жұрттың арасынан тұрымтайды атып түсірді
я зделал тут перевод
Объяснение:
Один из них: однажды летом, сидя на ел Жайлау, был праздник. Собравшись на пир, Журт увидел на берегу озера синюю Майсу, а когда перед ним потянулась тарелка, то увидел на высоте неба турумтай, которая преследовала одного бозторгая. Журт, жалея бозторгая, сказал: "Почему эта бедняга не идет вниз, почему она идет вверх?"- кто-то говорит:» Если снизится, то будет повышаться, зная, что не попадет". Вскоре толпа видит, как Бозторгай замедляется, а турымтай начинает усиливаться. "Апыр-ай, а теперь Шал-АУ бейшараны!... ",- послышался из-за стола голос винтовки, когда Журт начал шуметь. В то же время турымтай на той высоте, что зацепила Воробья, падает вниз и падает вниз. бо Кі се Журт: "что случилось?"- удивилась она, стреляя в турумтая - я не знаю, - сказал он.… У Ораза была такая снайперская стрельба,а у него-еще больше. В памяти не было ни строений Орла зимой, ни строений Каршыга и сучья летом. - У меня много скота, - шутит Ораз. Где скот? - сказал он
надеюсь