Қазіргі қазақ театрларына бұрынғыдай емес, көрермен көп баратын болды. Мұның сырын немен түсіндіруге болады? – «Театр – өмірлік сұрақтарға шешім табатын жоғары интенция» деген екен орыс философі Александр Герцен. Мұндағы «интенция» деп отырғанымыз зат бейнесінің ойда сақталуын сипаттайтын идеалистік философиялық ұғым. Рас-ау, кейде адам біртүрлі күйге енеді: санасында түсініксіз сан сұрақ пайда болып, ішкі жан-дүниесі белгісіз бір нәрсені қалап тұрады, өртеніп, опық жеп жүргендей сезінеді. Осындайда адам мазасыз күндерінің, ұйқысыз түндерінің себебін білу үшін, сауалына жауап алу үшін театрға келеді. Қоғамда мейірім – тапшы, махаббат – жалған. Осы сезімдердің керемет үлгісін көріп, рухани азық алып қайтады. Сол себепті де, адамдар театрға қойылым тамашалайды
Келіні жақсы үйдің – керегесі алтыннан.
Есіктен орын тапсаң төрге ұмтылма.
Ергенек кетсе, есіктен береке кетер.
Есік көргенді алма, Бесік көргенді ал.
Баланың тентек болмағы үйінен, жігіттің тентек болмағы биінен.
Салқын үй – салулы төсек.
Ұлы жол үйiңнiң табалдырығынан басталады.
Кiлемге бергiсiз алаша бар, Ханға бергiсiз қараша бар.
Балалы үй – базар, Баласыз үй – мазар.
Үйде оңбаған, Түзде де оңбайды.
Астың дәмiн тұз келтiрер, Ауыл сәнiн қыз келтiрер.
Атыңнан айрылсаң да, Ер-тоқымыңнан айырылма.
Қатыныңнан айырылсаң да, Қазан-ошағыңнан айырылма.
Қазан-ошағыңнан айырылсаң да, Халқыңнан айырылма.
Үйде шешен – дауға жоқ, Үйде батыр – жауға жоқ.
Объяснение: