«Жер бетіндегі әр түрлі мақсаттарға пайдаланылатын тұщы судың қоры қаншама мол болғанымен, жалпы есеппен алғанда, ішуге жарамды су табиғатта аз. Әлемдегі су ресурсын а қалай пайдаланса да аздық етпейді, бұл жердегі проблема – ағзаға зиянын тигізбейтін таза суда, ішетін ауыз суда болып тұр. Мәселе – тұщы судың мол қорында емес, оның химиялық құрамы қандай элементтерден тұратындығында. Судың адамға қажеттілігін ауамен салыстыруға болады. Таза су ішпеген адамнан дені сау ұрпақ тарамайды. Сусыз ас болмайды, сусыз күн көру мүмкін емес, оны бәріміз білеміз. Адамзатқа алдағы бес-он жылдың ішінде бір амалын таппаса, судың сұрауы қымбатқа түсейін деп тұр. Ішуге жарамды таза су жер қойнауынан шығатын басқа да пайдалы қазбалар сияқты бағалы және шектеулі ресурс, оны жөнсіз ысырап қылмай, жүйелі түрде пайдаланған дұрыс.
Объяснение:
Меніңше, ғылым бір ғана құндылық – білімді қалыптастырады, ғылым басқа ештеңені, басқа құндылықтарды қалыптастырмайды» [7, 41-б.]. Одан ары қарай Энгельгардт бір жағынан, ғылым мен оның тудыратын білімінің, екінші жағынан, термодинамиканың бастауы арасынан ұқсастық іздейді, оның пікірінше, екінші жағынан, өздігінен пайда болатын ағымдағы үдерістер энтропияның артуына әкеп соғады. ... Авторлардың көпшілігі ғылым мен құндылықтар мәселесін М.К.Мамардашвили тәрізді түп негізбен шешпейді. ... Яғни, ғылыми мәліметтердегі ғылым құндылығының өлшемі жоқ, яғни ол үнемі дамып, жетіліп отырады.