Жерұйық" фильмі – қазақ тарихындағы зобалаң заманның зарлы шындығын шебер көрсете білген фильм.Бұл фильм 2011 жылы жарық көрді.Әрине, ерекше атап өтуге болатын қазақ фильмдері аз емес.Дегенмен, орны бөлектері бір төбе.Мәселен, запыран кездің ащы бейнесін бере алған «Жерұйық» фильмі.
Бұл көркемфильм 1937 жылы Қиыр Шығыстан кәрістер жер аударылған Алматы облысы, Үштөбе ауылында өскен сценарист Сон Лаврентийдің балалық шағы туралы десек те болады. Бірақ фильмнің сценарийін Лаврентий Сон мен Сламбек Тәуекел бірлесе отырып жазған екен.Фильм режиссері – Сламбек Тәуекел.Режиссерға фильм туралы идея Корей театрларының бірінде көрген қойылымнан келген екен.Аталмыш драмада корейлердің Қазақстанға депортациялануы көрсетілген еді.
"Ырыс алды – ынтымақ" демекші,Қазақстанда жүз отыздан астам ұлт өкілдері бар.Халқымыз қонақжайлылығын танытып,еліміз тату-тәтті өмір сурде.Ал фильмнің басты идеясы сол – Қазақстандағы көпұлттылықтың пайда болуын жеткізу.Қазақ халқының қанына сіңген қонақжайлықты дәріптеген бұл көркем фильмдегі басты рөлдерді Болат Әбділманов,Назгүл Қарабалина,Сергей Попов,Бағлан Әбдіраимов,Тамара Қосубаева,Алтынай Нөгербек,Меңтай Өтепбергенов,Алексей Шемес сынды дарынды әртістер сомдаған. Басында фильм атауы "Атажұрт" болған екен.Кейін "Жерұйық" боп өзгертілген.Әлбетте,кәріс,неміс,түрік,шешен,күрд секілді ұлт өкілдері өз елдерінен жырақтап,қазақ жеріне келгенде жатсынады.Алайда қазақ халқы өзінің бауырмалдығын танытып,құшағын ашады.Бұл көріністі Н.Ә.Назарбаевтың өміріне негіздеп түсілген "Балалық шағымның аспаны" атты фильмнен де көреміз.Ұжымдастыру, ашаршылық, саяси қуғын-сүргін, соғыс сияқты небір зобалаңға тап келсе де, адалдығынан айнымаған, тектілігін жоғалтпаған,ізіне шам алып түскен сатқындардың сөзіне арбалмай, бір-бірін отқа итермеген мәрт адамдардың ерлігі еріксіз таң қалдырмай қоймайды.Оған қоса фильм көпшіліктен көңілінен шықты.Тіпті Оңтүстік Кореяда фильм кәріс тіліне аударылып,көрсетілім көрсетілген еді.
Ойлады ма болсыншы деп тіл аман,
Сонда ғана деді ме ұлт боп құралам.
Сонау жылы тіл мәртебе алғанда
Көзіме жас алдым дейтін бір адам.
Тілдің жайын бар жанымен ұғыпты,
Ана тілі - перзенті үшін тұнық-ты.
Сол перзенттің тіл деп соққан жүрегі
Қуаныштан сонда егіліп тұрыпты.
Ұрпақ үшін кемімеген бағаң да,
Алаңдасаң, тілің үшін алаңда.
Сол кезеңде қайран тілі халқыңның,
Тұрыпсың-ау көз жасы боп жанарда.
Қуанышыңды өз перзентің бірге ұқты,
Жақсы күнді қызың тосып, ұл күтті.
Сонда тілім өрледі деп қуанды,
Содан бері ширек ғасыр сырғыпты.
Ширек ғасыр - өтсе уақыт бедері,
Жүзеге асты кейбір іс те келелі.
Мына әлемде өзің барсың, ана тіл,
Сен бар жерде ұлтың да аман келеді.