Аңшылық – түз жануарларын аулау кәсібі.[1] ҚазіргіҚазақстан жерінде адамдар аңшылықпен ежелгі палеолит дәуірінен айналысқан. Мысалы, Үшбұлаққойнауында (Қаратау қаласының солтүстік-батыс жағында 36 км жерде) мустье дәуірінде өмір сүрген аңшылардың шағын топтарының қысқа мерзімді тұрақтарының ізі сақталған. Ондай тұрақтар суатқакелетін аңдарды (бизон, бұғы, киік, жылқы) аңдуға қолайлы бұлақ түбіне салынған. Соңғы палеолитдәуірінде ірі жануарларды аулау, адам қорегінің басты негізі болды. Мысалы, адамдар Жайық өзенініңбойынан мамонттар мен жүндес мүйізтұмсықтардыаулап, олардың сүйектерінен әр түрлі кескіштер,қырғыштар, найзалар мен сүңгілердің ұштары,шанышқылар, лақтырылатын найзалар, сүйек инелер, біздер жасаған. Сонымен қатар адамдар аң терісінен киім тігуді де үйренген. Аң аулау дәстүрлері мен тәжірибелері ұрпақтан-ұрпаққа жалғасып, аң аулау шаруашылығы дамыған. Соған байланысты қазақтар арасында аңшылықты жақсы меңгерген мамандар – аңшы (аңды аулаушы), аңкөс (аң аулаудың сырларын жетік меңгерген аңшы), құсбегі (қырандарды түрге, топқа жақсы ажырататын), бүркітші (бүркітті баптай алатын) және қағушы (бүркітшілерге қолғанат болатын) пайда болды. Олар аң аулаудың айла-шарғыларын (ор қазып, ұшпалардан ұшырып, қарға омбылатып аулау, тасқақпанмен, тормен, құмқақпанмен, тұзақпен ұстау, құспен, итпен қуу, түтін,жемтік салу, мұзға отырғызу, т.б.) жетік меңгерген. Аңшылық мақсатына қарай кәсіптік, спорттық-әуесқойлық және ғылыми болып бөлінеді. Кәсіптік аңшылықтың мақсаты – аңдар мен құстардан ет, тері, мамық, қауырсын, мүйіз, т.б. өнімдерін алу. Өнімнің сапасы аңның түлеуіне, балалау мерзіміне байланысты белгіленеді. Спорттық-әуесқойлық аңшылық аңдар мен құстарды белгілі тәртіппен аулап, табиғат саясында дем алу. Әуесқой аңшыға мемлекет тарапынан шек қойылады. Ғылыми аңшылықтың құрамына: аң шаруашылығының экономикасы, кәсіптік аңдар мен құстардың биологиялық ерекшеліктерін зерттеу, олардың сан мөлшерін көбейту, алынатын өнімді арттыру және сапасын жақсарту, аң аулау әдістерін, құралдарын жетілдіру мәселелері жатады. [2]
Мұзафар Әлімбаевтың - қазақ жазушысы, ақын және аудармашы.Павлодар облысының ауылында Маралды Шарбақты ауданында дүниеге келген. Ұлы Отан соғысына қатысқан. Қатарынан қайтып келгеннен кейін, ол С.М.Киров атындағы Қазақ мемлекеттік университетін бітірген, «Пионер» журналында, газетінің әдебиет және редактордың орынбасары бөлімінің бастығы кафедраларын «Қазақ әдебиеті». Ол балалар журналының бас редакторы болған «Балдырған». 1952 жылы ол алғашқы кітабы жарық көрді - «Қарағанды қ. Әні»Мұзафар Әлімбаевтың, Қазақ КСР Жоғарғы Кеңесінің Мақтау Кеңес Одағының медальдарымен марапатталды.
