Менің сүйекті жазушым, ақын, философ, композитор, ағартушы - Абай Құнанбайұлы. Оның туындылары халықтың бүгінгі мен келешегі, арманымен қиялы, жалпы болмысы туралы. Сондықтан, маған Абайдың өлеңдері жақсы ұнайды. Мысалы: Жазғытұрым , Ғылым таппай мақтанба , Өлең - сөздің патшасы, сөз сарасы , Жаз , Қыс , Күз. Осы өлеңдерде ол адамдардың тұрмыс- тіршілігі, жағдайы туралы жазып, өз пікірін, ақыл- кеңесін адамдарға жазды. Ол шыңдықты айтқын жазған. Оның өлеңдерінің тәрбиелік мәні зор деп түсінемін.
Өмір, Ех Өмір шірін ғажап тіршілік қой! Бірде күлесің, бірде сүрінесің, құлайсың, шаттанасың, түсініксіз бір күйге енесің, кейде бақыттан басың айналады, ұрысасың, татуласасың, ренжисің. Өмір бізге берілген құдды бір сынақ секілді, аяғыңды кішкене шалт бассаң өмірің құрдымға кетеді, сол себепті әр қадам, әр парақты байыппен, нақты шешім қабылдап басу керек. Кейде барлығы аяқ астынан болып қалады, күліп отырып жылап жібересің, жылап отырып, күліп жібересің.Адал болып өмір сүрсең тағы болмайды, өйткені «қасқырдың аузы жесе де қан жемесе де қан» демекші кінәсізден кінәсіз өтірікші болып шыға келесің. Қазіргі заманда біреуге жақсылық жасасаң, ол өзіңе соны жамандықпен қайтаратын болды.Нақтырақ айтқанда Біз бақытты болу үшін, әрқашан күліп жүру үшін, ана, әке, ата, әже атану үшін жаралған жандармыз. Бұның бәрі Алланың және өздеріңіздің қолдарыңызда!
