Атымтай Жомарт өзi есепсiз бай бола тұрып, күн сайын бiр мезгiл үстiне ескi-құсқы киiм киiп, отын кесiп, шөп тасып жұмыс қылады екен. Бiр күнi өзiнiң жақын, таныстары сұрады дейдi: – Жомарт, құдай бергей дәулетiңiз бар, ашқа – тамақ, жалаңашқа – киiм, үйсiздерге – үй болдыңыз, сөйтiп тұрып өз басыңызды кемшiлiкке салып, жете алмаған жарлыша отын кесiп, шөп тасығаныңыздың мағынасы не? – деп. Жомарт айтты дейдi: – Төрт түрлi себеп бар. Әуелгiсi: әдемi ат, асыл киiм, асқан дәулеттi өне бойы әдет етсең, көңiлге жел кiргiзедi; сол желiккен көңiлмен өзiмнен терезесi төмен бейшаралардан жиренiп, көз салмай, кем-кетiкке жәрдем берудi ұмытармын деп қорқамын. Екiншiсi: бар бола тұрып мен жұмыс қылсам, мұның кемшiлiк емес екенiн бiлiп, кейiнгiлер әбiрет алсын деймiн. Үшiншiсi: күн сайын өз бейнетiммен тапқан бiр-екi пұлға нан сатып алып жесем де бойыма сол тамақ болып тарайды, еңбекпен табылған дәмнiң тәттiлiгi, сiңiмдiлiгi болады екен. Төртiншiсi: құдайтағаламның берген дәулетiн өзiмсiнiп, тиiстi орындарына жаратпай, көбiсiн өзiм iшiп-жеп, өзiм тұтынсам, мал берген иесiне күнәлi болармын деп қорқамын, – дедi.
Танымал көрмелердің алғашқысы «FoiredeSaintDenis» деп аталған және ол Париждің маңында өтті. Бірінші көрме 629 жылы Король Дагобертпен, ал 710 жылы 700-ден астам саудагерлерді жинады. Әлемдік көрмелер, немесе EXPO, бір жарым жылдан астам уақыт бойы өткізілді. Осы уақыт ішінде олардың танымалдығы керемет өсті - көрмелер тіпті әлем чемпионаттарымен және Олимпиада ойындарымен салыстырылады. Эксперттер есептеді: 1851 жылы Лондонда өткен алғашқы көрменің арқасында ЭКСПО-ға әлемнің миллиардтан астам адамдары келді. Адамдар алдымен мүмкіндікті бірінші (где продолжение то)
- Ахмет, сен қалайсың? - Салем Серик, мен жақсымын. -Ахмет сізде егде адамдармен қарым-қатынаста қиындықтар туды ма? - Иә, Серік, мен ескі адамның көмегін елемегенде, бір оқиға болды. - Айтыңызшы, Ахмет. - Мен көшеде, достарыммен бірге болдым. Ал бізден өтіп, қарттарға өтіп бара жатып, кенеттен бір нәрсеге құлап, құлап түсті. - Ол құлағаннан кейін не істедік? - Ол құлап, тұруға көмек сұрады. Бірақ мен оған назар аудармадым. Ол маған қарап, жылады. Мен өте ұялдым және ұялдым. Мен қорлаушыдан уайымдай отырып қашып кеттім. - Ахмет, осы оқиғадан сабақ алдың ба? - Ия, кейіннен мен барлық қарттарға көмек көрсете бастадым. Жақсы, Ахмет, Сау бол. Сау бол, Серік.
Ыбырай Алтынсариннің "Атымтай Жомарт" әңгімесі.
Атымтай Жомарт өзi есепсiз бай бола тұрып, күн сайын бiр мезгiл үстiне ескi-құсқы киiм киiп, отын кесiп, шөп тасып жұмыс қылады екен. Бiр күнi өзiнiң жақын, таныстары сұрады дейдi: – Жомарт, құдай бергей дәулетiңiз бар, ашқа – тамақ, жалаңашқа – киiм, үйсiздерге – үй болдыңыз, сөйтiп тұрып өз басыңызды кемшiлiкке салып, жете алмаған жарлыша отын кесiп, шөп тасығаныңыздың мағынасы не? – деп. Жомарт айтты дейдi: – Төрт түрлi себеп бар. Әуелгiсi: әдемi ат, асыл киiм, асқан дәулеттi өне бойы әдет етсең, көңiлге жел кiргiзедi; сол желiккен көңiлмен өзiмнен терезесi төмен бейшаралардан жиренiп, көз салмай, кем-кетiкке жәрдем берудi ұмытармын деп қорқамын. Екiншiсi: бар бола тұрып мен жұмыс қылсам, мұның кемшiлiк емес екенiн бiлiп, кейiнгiлер әбiрет алсын деймiн. Үшiншiсi: күн сайын өз бейнетiммен тапқан бiр-екi пұлға нан сатып алып жесем де бойыма сол тамақ болып тарайды, еңбекпен табылған дәмнiң тәттiлiгi, сiңiмдiлiгi болады екен. Төртiншiсi: құдайтағаламның берген дәулетiн өзiмсiнiп, тиiстi орындарына жаратпай, көбiсiн өзiм iшiп-жеп, өзiм тұтынсам, мал берген иесiне күнәлi болармын деп қорқамын, – дедi.