Қазақ халқында табалдырық - қасиетті ұғым.
Ол – үйдің сырты мен ішінің шегарасы .
Байлық пен кедейліктің де шегарасы.
Табалдырық - бақыт пен жақсылықтың қарауылы.
«Табалдырықты баспа, бақыт қашады»,
«Табалдырықта тұрма, үйге келетін жақсылықты
қайтарма»,
«Табалдырықта тұрып, кедейлікті шақырма, жаман ырым бастама» деген ты-йым сөздер жай айтылмаған.
Табалдырық – бақыттың белгісі.
Табалдырығыңнан құтсыз адам аттаса, кедей боласың,
құтты адам аттаса, бай боласың. Сондықтан жас келін алғаш табалдырықтан кіргенде, жақсы ырым жасалады.
Оған шашу шашып, құт шақырып, оң аяғымен: «Бісмілла!» - деп
кіргізеді.
Объяснение:
Бетінде бетегесі шығып жатқан.
Қарайсың міне соған тамашалап,
Сол судың кете алмайды дәмін татқан.
/Кітап/.
Сандығым бар өзгеше,
Қолыма алып жүремін.
Ішін ашып ақтарып,
Өмір сырын білемін.
/Кітап/.
Ұзын-ұзын ұсқауын,
Ұзынына кім жетер?
Шұбар ала күйкентай,
Шұбарына кім жетер?
/Кітап/.
Бір қобди дүние жүзін бағалаған,
Әсемдеп, талай адам қамалаған.
Қобдидың ашылмайтын кілті өзінде,
Ашылса табылар еді не қалаған.
/Білім, кітап/.
Жапанда бір нәрсе бар аузы жабық,
Ашылар мезгілінде баурын жазып.
Ішінде толып жатқан қазынасы бар,
Қорек қып пайданалар тамам халық.
/Кітап, оқу/.