Қазақ елінің бұрын-ғы тарихында өз халқының жоғын жоқтап, мұңын мұңдаған, елінің де, жерінің де тұтастығы үшін күрескен хас батырлар аз болмаған. Мұндай тұлғалар біздің өңірімізде де жеткілікті. Солардың бірі – Барақ және оның баласы Асау батырлар. Өмір кешкендеріне бірнеше ғасыр өтіп кетсе де халқымыз олардың есімдерін ұмытпай, ауыздан ауызға жалғап, аңызға айналдырып, атадан-балаға, ұрпақтан-ұрпаққа жеткізіп келеді. Олардың ерлік істері жайында жыр-дастандар дүниеге келіп, ол көпшілік арасында (сирек те болса) әлі күнге айтылып жүр
Егер мен ғалым болсам...
Бір сәт қиялға беріліп, армандап көрейікші... Егер мен ғалым болсам, қайтер едім? Әрине, қазіргі таңда қоғамымызда түрлі салаларда шешімі табылмаған мәселелер жеткілікті, ал мен ғалым болсам, олардың барлығын шешпесем де, дегенмен, өз үлесімді қоссам деймін. Мәселен, мен мектепті ойдағыдай аяқтап, еліміздегі беделді оқу орындарының бірі - С.Ж. Асфендияров атындағы Қазақ ұлттық медицина университетіне оқуға түсуді армандаймын. Бұл мені болашақта ғалым болуға бір қадам жақындатады. Аталған оқу орнын ойдағыдай тәмамдап, білімімді шетелде шыңдап, одан кейін елге оралып, медицина саласын дамытқым келеді. Атап айтқанда, ғалым болсам, қазіргі таңда белең алып отырған ауру – қатерлі ісікті емдеп, жазуға өз үлесімді қосқым келеді. Яғни ғылыми жаңалық ашып, осы салада бар білгенімді қолданғым келеді. Ғалым болып, ғылыми еңбек жазып, түрлі тәжірибелік жұмыстар жүргізген соң, еңбегіңнің елеңгенің, халыққа пайдасы тигенін қалайсың. Сонымен қатар, ғалым болсам, алыс – жақын шетелдегі әріптестермен біріге отырып, түрлі ғылыми іс – тәжірибелер өткізіп, медицина саласында түрлі жаңалық ашқым келеді. Әрине, әзірге бұл тек арман ғана, бірақ осы арманым орындалу үшін мен сабақты жақсы оқуым керек.
Ол қас пен көздің арасында келіп қалды.
Уақыт көзді ашып жұмғанша өте шықты.