Бұл әңгімеде баланың ата анасы өз баласын өте қатты жақсы көріп,оған бәрін алып беріп,оған жақсы сабақ оқыту керек деп,ол үшін түнгі ұйқысын төрт рет бөледі.Бірақ жақында баласы өседі үйленеді де басқа қалаға кетіп қалады.Оған оның анасы көп қоңырау шалады бір ақ ол оған анашым менің қолым бос емес деп дөрекі сөйлеп қоңырауды өшіріп тастайды.Бір күні оның ата анасы оның үйіне келеді, олар оғанбі осында қонамыз дейді бірақ олардың баласы оған сіздер мұнда бір ақ күн қонасыздар деп дөрекі сөйлейді.Осылай олар қонақ ретінде келіп қонақ ретінде кетеді.Міне осылай осы оқиға Қонақтар деген атқа ие болды.
Өз елің – алтын бесігің.
Бірде бізге мұғалім “қандай елдерге барып,саяхат жасағыларың келеді?” деп сұрақ қойған.Сыныптастарым: “Жапония!Ұлыбритания!АҚШ!” - деп шулап қоя берді.Ал мен болсам үнсіз қалдым.Үйге келіп бұл сұраққа шындап ойлағанымда “туған жерімнен басқа жаққа кеткім де келмейді” деп шештім.Әрине, әркімге әрқалай.Алайда менің Қазақстаным өзіме қымбат та қадірлі, сүйікті әрі аяулы.Қазақ жерінің асты да,үсті де қазынаға бай.Ал қазақ халқының жомарттығына,ақкөңілділігіне еш халық тең келмейді.Мен осы жерде қасиетті алтын бесікте ардақты ана сүтімен көзімді аштым,есейдім.Мен осы жерде дара ұстаздарыммен білім алудамын.“Туған жердің күні де ыстық,түні де ыстық" демекші,маған Қазақстанның аптап ыстығы да қатаған сары аязы да өзінше жылы,қымбат.Басқа елде бар нәрсе менің де байтақ туған жерімнен табылады.Сондықтан да мен “өз елің – алтын бесігің” деген қағиданы нық ұстанып,туған елім мен жерімнің өркендеуіне ат салысатын боламын.
