БИЗДЕ ДУКЕН БАР. ОНЫН АТЫН АКЕМ "УЛАН" ДЕП КОЙДЫ. УЛАН ДЕГЕН БАУЫРЫМНЫН АТЫ. ОНДА КОП ЗАТТАР САТЫЛАДЫ. АЗЫК-ТУЛИК, ЖУАТЫН ЗАТТАР, КЕНСЕ ТАУАРЛАРЫ САТЫЛАДЫ. ДУКЕН УЛКЕН БОЛМАСА ДА МАГАН КАТТЫ УНАЙДЫ. МЕН КЕЙДЕ АНАМА ДУКЕНДЕ КОМЕКТЕСЕМИН. СОНЫН АРКАСЫНДА ЕСЕП ЖАГЫНАН ТЕЗ ЕСЕПТЕЙ БАСТАДЫМ. МЕКТЕПТЕН КЕЙН КОЛЫМ БОСАЙ КАЛСА ДУЕНГЕ КАРАЙ БЕТ АЛАМЫН. ДУКЕН АШЫЛГАННАН БАСТАП , МЕНИН ДЕ САБАК УЛГЕРИМИМ ОЗГЕРДИ. МЕН ЖАКСЫ ЕСЕПТЕЙ БАСТАДЫМ, УАКЫТЫМДЫ БОС ОТКИЗБЕЙ САБАГЫМДЫ ТЕЗ КАРАЙ БАСТАДЫ, АНАМА КОМЕКТЕСУДИН ОЗИ ЖАКСЫ ЕКЕНДИГИН ТУСИНДИМ. АКЕТАЙ ДУКЕНДИ АШКАНЫН КАНДАЙ ЖАКСЫ БОЛГАНЫ
Баланың шыр етіп өмірге келуі-зор қуаныш. Өйткені,бала өмірдің сәні,отбасының шаттығы, Аллахтың берген сыйы. Дана қазақ тоғыз ай құрсақта жатқан сәбиді шілдеханамен қарсы алып, тербелген тал бесікке салған. Бесік жырымен әлдилеген, алақанға салып аялаған. Тәрбиесіне жауаптылықпен қарап, бойына жақсы қасиеттер сіңіруге тырысқан. Бала тәрбиесінің алғашқы алтын қазығы – тұған ұясы, өз отының басындағы тәрбиесі, тілі. Қазақтың: «Баланың бас ұстазы – ата-ана», «Балапан ұяда не көрсе, ұшқанда соны іледі» – дегендей, есі кіріп, тілі шыға бастасымен-ақ баланы байсалды, ұғымпаз, тілалғыш етіп баулыған жөн.
