Бата
Бата, бата беру — адал ниет, жақсы тілек білдірудің ұлттық дәстүрі. Дастарқан басында, түрлі жиын-тойларда, т.б. адам өмірінде кездесер ірілі-ұсақты қуаныштар кезінде той, қуаныш иесіне арнап қол жайып, бата береді. Сондай-ақ, қиын сапар, алыс жолға аттанған азаматына ақ жол тілейтін халқымыздың ежелден келе жатқан, кең таралған дәстүрлерінің бірі. Бата беретіндер, көбіне, көпті көрген ақсақалдар мен кемеңгер де дуалы ауызды билер болып келеді. Бата қысылғанда — қуат, қиналғанда—медет беріп, әрбір іс-әрекетіңе даңғыл жол ашып, бәле-жаладан қорғайды деп есептелген. Бата көзі тірілерге ғана емес, аруақтарға да жасалған. Батасыз, тілексіз өмір болмайды. “Батамен ер көгереді, жаңбырмен жер көгереді” деп халқымыз текке айтпаған. Батаның да қисыны, айтылатын, айтылмайтын жері болады, қуаныш пен тойдың ретіне қарай, соған лайық Бата тілегі болады.
правильно?
Ұлы Жібек жолы - ежелгі дәуірде және орта ғасырларда Шығыс Азия мен Жерорта теңізін байланыстырған керуен жолы. Бұл, ең алдымен, оның атауын түсіндіретін Қытайдан жібек экспорты үшін пайдаланылды. Біздің заманымызға дейінгі 2 ғасырда жол төселген. Б.з.д., Сианнан Ланьчжоу арқылы Дунхуанға апарды, ол жерде екіге бөлінді: солтүстік жол Турфан арқылы өтті,
содан кейін Памирді кесіп өтіп, Ферғанаға және қазақ даласына, оңтүстігі - Лак-Нор көлінен Такла-Макан шөлінің оңтүстік шеті бойымен Ярканд пен Памир арқылы (оңтүстік бөлігінде) Бактрияға, ал одан Парфияға, Үндістанға және Таяу Шығысқа апарды. Жерорта теңізіне. Бұл терминді 1877 жылы неміс географы Фердинанд фон Рихтофен енгізген.
Объяснение:
— Облети всю землю, отведай тайком крови всех живых существ и, воротясь, доложи мне, чья кровь самая сладкая. На кого укажешь, тех и буду губить.
Полетел комар. Исполнив повеление, спешит обратно. На пути встречает его ласточка.
— Куда летал?
— По приказанию господина моего Айдахара облетел всю землю, чтобы узнать, чья кровь самая сладкая.
— Что же ты узнал?
— Слаще всего кровь человека,— пропищал комар. Ласточка встревожилась.
— Не говори, комар, змею правду. Человек добр, не губи его.
— Нет, скажу! Ласточка снова:
тебя, не вреди человеку: он мне друг. А комар:
— Нет, скажу!
Прилетел комар к Айдахару, и ласточка тут же вьется.
— Ну,— зашипел змей,— рассказывай все, что разведал! Но страшись, раб, произнести хоть слово лжи!
— Владыка мой и повелитель,— начал комар,— скажу тебе правду, ничего не утаю. Самая вкусная, самая сладкая кровь у...
Хотел он сказать «у человека», да не успел: ласточка стрелою кинулась к нему и отщипнула острым клювом кончик комариного языка.
Заметался комар над змеем:
— З-з-з... З-з-з... З-з-з...— но сказать ничего не может.
А ласточка ласково щебечет:
— Я знаю, Айдахар, что хотел сказать комар: самая сладкая кровь — у змеи!
Рассвирепел змей на ласточку, ударив хвостом, прыгнул в небо с раскрытой пастью. Да ведь нет птицы быстрее и поворотливее ласточки. Метнулась она в сторону — и ушла от смерти. Успел Айдахар лишь за хвост ее ухватить. Вырвал из середины хвоста несколько перышек и — рухнул на землю, ударился о камень и испустил дух.
Вот почему у ласточки хвостик рожками, и вот почему люди так любят эту птицу.