мен ертегі оқуды жақсы көремін. Бір күні маған бір ой келді 'менде балаларға ертегі жазайын'. Отырдым да күні түні ойланып ертегімді бітірдім. Ол ертегіде былай болған Ерте ерте ертеде Ешкі жүні бөртеде Қырғауыл жүні қызыл екен Құйрық жүні ұзын екен Бір күні Абай атты бала шегірткеге отырып аспанда ұшып жүрді. Балалар оған өте қатты қызықты. Бәрі сол сияқты ұшып жүргісі келді.Бірақ Абай дың шегірткесін біреу ұрлап алып кетеді.Бәрі таңғалды себебі Абай шегірткесін үйге кіргізетін ,ал бүгін әдейі кіргізбеген сияқты болды.Бәрі кәдімгі ауылда сияқты өмір сүретін болды.Ал Абайға бәрібір болды.Ол орманға күнде түнде баратын болды.Ал таңертң түкте болмағандай үйықтап жататын.Бір бала қызығып сол орманға барса ол жерде абай ұшатын жануарлады өсіріпті.Ол аң-таң боп қалды.Оны Абай ұстап алып сен ешкімге айтпа мен саған бес жануар берем деді. бала келісті.Ал Абайдың сиқырмен айналысатынын ешкім білмеді.
Қазіргі заманның баларына бүкіл жағдай жасалған. Неге десеңіз мына дүрбелең заманда техниканың дамыған заманында неше түрлі гаджеттер, неше түрлі смартфондар қолданыста . Бұл техникаларды тиімді қолданса нұр үстіне нұр болады. Дегенмен менің ойымша осы кезде кітап оқу ұмыт қалып бара жатқан сияқты. Қазіргі заманда балалар не ішем, не кием деп ойламайды, құдайға шүкір басымыздан соназ 1933 жылдары ашаршылықты да 1942 жылы Ұлы Отан Соғысын да, 1986 жылы Желтоқсан оқиғаларын бастан кештік, Мен сол заманды тоқырау заманы деп айтар едім. Ол кезде бір бөлке нанды да талонмен беретін еді. Ал қазір жастарға да недеген салалардың есігі ашық тек қана білімді азамат болсаң болды және ұмтылыс керек. Өткен заманмен салыстыруға тура келмейді. Бұл заманның баларға да мүмкіндіктері орасан деп айтар едім тек білім аып өз заманыңның озығы болу үшін әр адамның харизмасы мықты болу керек сияқты
