«Қыз Жібек» – қазақ халқының әйгілі лиро-эпостық жыры. Жыр – махаббат машақаты жолында туындаған оқиғаға құрылдған. Шамамен XVIІ ғасырда қазақ даласының батыс өңірінде, яғни Кіші жүз қазақтары арасында дүниеге келген жырдың нұсқалары арасында айырмашылық аз, яғни болса, кейбір сюжеттік қосындылар мен суреттеу, баяндаулардағы қысқа немесе кеңінен толғаушылық болса керек. Аталған жырды алғаш рет Е:А. Александров 1880 жылы Мұсабай ақыннан жазып алып, ұзын-ырғасын қара сөзбен орысшаға аударған болса, татар мұғалімі Фалиолла Тухватуллин Зайсан өңірінен жазып алып, 1894 жылы Қазан қаласында кітап етіп бастырған. Біз төменде аталған нұсқамен қоса Жүсіпбекқожа Шайхисламов жинақтап, Қазанда бірнеше рет бастырған толық нұсқасын да жариялап отырмыз.Фильмнің бірінші бөлімінде Базарбай байдың Төлеген атты ұлы 14 жасқа толғанда өзіне жар іздеп, 210 сұлудың арасынан Сырлыбай ханның Жібек атты қызын ұнатқандығы айтылады. Үш ай Сырлыбай ханның елінде болған Төлеген өз еліне бармақ болып сапарға шығады. Бірақ Жібекті қызғанып, жол тосқан Бекежан қапыда Төлегенді өлтіріп, қазасын Жібекке өзі келіп естіртеді. Сол үшін Бекежан өлім жазасына кесіледі.
Фильмнің 2-бөлімінде хабарсыз кеткен Төлегенді іздеп шыққан інісі Сансызбай қалмақ ханы Қоренді өлтіріп, Жағалбайлы елін жаудан азат еткендігі айтылады.
Әлқисса, төменгі Мекке жолында жеті тылсым дариялар бар еді, осы дариялардың һәммасы Черный море дегенге құяды екен. Осы теңіз жағасында Жүз жағалбайлы деген ел бер екен. Сол елде Базарбай деген бір бай бар екен. Базарбайдың байлығын ешкім есеп етіп болмас екен, үш қатыннан тоғыз ұлы бар екен. Сол елге бір қалың дерт – оба келіп, сонда Базарбайдың тоғыз ұлының бәрі өліпті, содан кейін және алты қатын алыпты, еш перзенті болмады. Базарбай сексенге келгенде, оның кіші қатыны қырық төртке келгенде бір ұл тауыпты, басқа қатындарда еш бала жоқ, оның атын Төлеген қойды, осы Төлеген періште сипатты, хор құлықты боп туды, оның артынан тоғызыншы жылда бір ұл туды, оның атын Сансызбай қойды. Екеуіне де Базарбай қалың бермеді, тірі болса өздері бір қыз алар, патшаның қызын алса да мал жетеді деп. Сол уақытта Төлеген 12 жасқа келді, ешкімнің қызын жақтырмады, 16 жасқа келді, сонда бұл елге бір сәудегер кеп сұрады: бұл Базарбай екі ұлына неге қалыңдық бермеген деп, соның жайын әркімнен сұрап біліп, бір күні Төлегенге айтады."Қазақ халқының даналығы көрініс тапқан жыр"Жібек — Меруерт Өтекешева
Объяснение:
Бұл көне түркі тілінде жазылған, түркі тектес халықтардың ортақ қазынасы.
Көптеген зерттеушілер бұл поэманы саясат, мемлекет басқару, әскери іс жөніндегі философиялық трактат деп жүр. Шындығында да, бұл жалаң әдеби дүние емес. Бұл бүтін бір тарихи кезеңнің мінез құлқын бойына сіңірген, қоғамдық саяси, әлеуметтік бітімі қанық, моральдық этикалық, рухани қазынамыздың негізі, арқау боларлық дүние. Ондағы бүгінгі тілімізге, ой толғамымызға төркіндес, етене жақын орамдарды көргенде, қазақ әдебиетінің солармен тікелей сабақтаса жалғасқан дидактикалық поэзия мен шешендік сөздердің, билердің орағытып, ой тастайтын кең тынысты толғамдарының дәстүрлі бірлігі «мен мұндалап» тұрады.
Ранее на месте Астаны был город Акмола, переводится как "Белая могила". Затем город был переименован.
Была весна и в поезде холодно, особенно ночью. С нами в одном купе ехал парень который залез в поезд с большой пластиковой бутылкой разливного пива и сухариками.
На одной станции в вагон зашла полиция и парня оштрафовали за пьянство в общественном месте. Парень расстроился, он учился в институте,ему не хотелось бы , чтобы эта информация дошла от полиции в институт, и лёг спать. Всю ночь он храпел и ему беспрерывно названивал сотовый телефон.
Меня это стало раздражать, так-как надо было выспаться, и я пыталась будить парня - стучала его по спине, трясла, чуть ли не кричала в уши, но он так и не проснулся.Телефон продолжал звонить.
И так, без сна и промёрзнув в холодном вагоне, я доехала до Астаны.
Вокзал был обычным и вид при выходе из вокзала тоже. Зачем-то поналяпали всюду несуразные пластиковые деревья и прочие дешёвые украшательства. Чем не украшай неприглядный вид старых пятиэтажек , которые видно прямо с вокзала, от этого впечатление не станет лучше.
Когда мы сели в такси и проехали к центру города, то окружающий вид улучшался на наших глазах: улицы становились более ухоженными и широкими, дома всё более современными.
И вот мы уже гуляем в самом центре Астаны, возле так называемого монумента Байтерек высотой 105 метров, в народе "Чупа-чупс", это такая смотровая площадка на которую можно подняться на стеклянном лифте. Внутри находятся кафе, и продают сувениры.Вид с Байтерека был прекрасен: вокруг супер современные небоскребы, подъемные краны, парки,цветы в том числе кусты роз, фонтаны.( Кстати на фото часть центральной улицы Астаны и медведи, каждый медведь представляет разные страны, олицетворяя идеи дружбы и единения народов)
Гораздо приятнее гулять по современному городу с широкими улицами, чем по городу с домами ещё 60-80 годов...
Постепенно моё настроение поднималось, ощущение счастья от того ,что видишь столько красоты вокруг.
А вот речка у Астаны маленькая, неприглядная, допустим Иртыш гораздо шире и больше. Как впрочем и природа края: почти голая степь и однообразная трава.
На автобусе мы поехали ещё в одно известное место в Астане - Думан.
Везли людей в автобусе как дрова. Автобус быстро срывается с места и тормозит так, что люди падают. В нашем городе бы давно возмутились и подняли крик: "не дрова же везёте!".
Думан - большой круглый центр с разными развлекательными заведениями, где можно пробыть целый день. Мы платим за вход и по его круглой крышей наблюдаем макет статуи Свободы , бассейны наполненными рыбками, китайские красные фонарики, и прочие интересные скульптуры.
Там же посетили Океанариум, где кроме экзотических рыб плавала девушка изображавшая русалку. Океанариум сравнительно не очень большой но впечатлений оставляет много, а на выходе из океанариума, в том же Думане можно купить всякие сувениры на морскую тематику: настоящие кораллы, ракушки с разных океанов, макеты корабликов, изображения рыб.
Там же мы посмотрели несколько коротких фильма в 5D кинотеатре, где в лицо брызгали струйки воды, и двигались кресла в такт видео сюжета.
В Думане мы объелись разливного мороженного и попробовали шаурму, она была неудачная, наверное потому что овощи , входившие в её состав были невкусными.
Так в Думане можно провести весь день, там спокойно и всё располагает к расслаблению и отдыху. Если бы я жила в Астане наверное часто посещала Думан.
Астана -это город, где никогда не будет скучно и всегда можно провести время, впечатлений будет много, даже если приехали всего на один день.