Бурабай
Легенда гласит, что в давние времена в этих местах жил большой белый верблюд Бура. Священное животное отличалось силой и красотой. Его родиной были леса горы Кокшетау, но каждый полдень он спускался к Серебряному озеру, чтобы попить воды. Местные жители относились к верблюду с почтением, ведь он оберегал их жизни. Бура чувствовал приближение чужаков и оповещал об этом людей громким криком. Поэтому много лет жители края жили в свободе и мире.
Однажды в этих местах появились разбойники, которые грабили и убивали людей, животных, птиц. Бура предупреждал всех об их приближении громкими криком. Это много невинных жизней, но разбойники поняли о том, кто является причиной их неудач. Они устроили ловушку для верблюда, когда он в очередной раз спустился попить воды. Предводитель разбойников выстрелил в грудь животного. Стрела вышла через один из горбов Буры. Чувствуя приближения гибели, священное животное спустилось к озеру, где и окаменел.
В честь благородного верблюда эти места стали называть Бурабай. Серебряное озеро с чистейшей водой получило название Боровое. По легенде застывший верблюд так и остался навсегда в родных местах, превратившись в гору, высота которой составляет почти 600 м. Местные жители видят в ней очертания окаменевшего животного, из горба которого торчит смертоносная стрела.
Объяснение:
Біз отбасымызда «табиғат пен адам егіз ұғымдар» деген қағиданы ұстанып, үнемі демалыс сайын табиғат аясына демалып, серуендеуге шығып тұрамыз.
Табиғаттың бар әсемдігін, бар кереметін, оның әрбір әсерін сөзбен де, жазумен де жеткізу оңай емес. Оның керемет көрінісі жаныңды тербетеді. Әсіресе, менің ойымша көктемгі табиғат ерекше құбылыс. Себебі көктем келісімен, табиғат ана қысқы ұйқысынан оянып, жер жүзі құлпыра түседі. Жылы жақтан құстар қайтып, "көктем келді" деп бір - бірімен жарыса, жар салатын тәрізді. Жердің бетіндегі қар еріп, алғашқы бәйшешектер шыға бастайды. Сәлден соң ағаштар бүршік жарып, олар кейіннен жапыраққа айналады. Осылайша табиғатқа жан бітіп, жанданғандай күй кешеді.
Осылайша, күн жылынып, қар еріген соң табиғат аясына таза ауамен демалып, біраз тынығу үшін біз әрбір демалыс сайын қала сыртына шығамыз. Ешқандай абыр – сабыр жоқ, тек қана табиғат және біз. Осындай сәттер бойыңа ерекше нәр беріп, күш сыйлайтын тәрізді болады.
Ал табиғат аясындағы жазғы серуендеу ол мүлдем бөлек әңгіме, өзіңізді орман ішінде серуендеп жүргендей елестетіп көріңізші, жан –жағыңызда сайраған құстар пен жыбырлаған жәндіктер, таза ауа, ағаш астындағы көлеңкеде кітап оқудың өзі бір ғанибет емес пе?!
Көкорай шалғын, бәйшешек,
Ұзарып өсіп толғанда,
Күркіреп жатқан өзенге,
Көшіп ауыл қонғанда;
Шұрқырап жатқан жылқының
Шалғыннан жоны қылтылдап,
Ат, айғырлар, биелер
Бүйірі шығып, ыңқылдап,
Суда тұрып шыбындап,
Кұйрығымен шылпылдап,
Арасында кұлын - тай
Айнала шауып бұлтылдап.
Жоғары - төмен үйрек, қаз
Ұшып тұрса сымпылдап.