Мен өзімнің болашағымды жарқын коремін,өйткені мен өзімнің нақты кәсібімді таңдап қойдым,мен дәрігер болғым келеді, дәрігердін кәсібі маған қатты ұнайды,өйткени бұл бақыт емес пе басқа адамдарға көмек бере алу әр бір адамның қиын сәтінде касында болып оған қол ұшын беру.Мен осы кәсібіме жету үшін көп талпынамын,өйткени казиргі заманда оқу қиындап кетти және жұмыс табуы да қиын,сондықтан мен кәзіргі күнімнен бастап тырысудамын және менде күмәнім жоқ өскенде мен дәрігер болатыным.
Надеюсь сочинение подойдет
Ұлы Жеңістің 70 жылдығы да жақындап келеді. Уақыт өз дегенін жасайды. Жыл өткен сайын бізге Ұлы Жеңісті сыйлаған ардагерлеріміз бен тыл жұмыстарында аянбай тер төккен жандардың қатары сиреп барады. Сондықтан Ұлы Жеңістің авторлары – майдангерлерімізді сыйлап, құрметтеу, оларға қамқорлық жасау басты борышымыз! Бүгін біз сіздерге осы тақырыпта жас оқырмандарымыздың сайтымызға жолдаған шығармаларын ұсынамыз. Ғаламтордағы мәліметтер мен үлкен кісілердің айтуынша, соғысты бірінші болып қарсы алғандардың қатарында Кеңес Одағының батыс шебін күзеткен ондаған мың қазақстандық шекарашылар болды. Олардың біразы 1941 жылы Брест гарнизонында қызмет етіп, кейін тірі қалған қорғаушылары партизандар қозғалысына қосылды. Соғыс Қазақстан үшін кенеттен басталса да, бүкіл Кеңес Одағындағы өзге елдердегідей қазақтар да бірінші күннен соғысқа қатысты.
Бұл – біздің елімізге төнген үлкен қауіп, әрі сын еді. Отанымызды қорғауға еңбектеген жас та, еңкейген кәрі де аттанды. Осы соғысқа анамның атасы, менің атам да қатысқан екен. Ол кісі 1943 жылы шақырылыпты. Оларды Петропавл қаласынан таң ата батысқа қарай алып жөнеліпті. Эшелон тоқтаған әрбір станция бұларға жергілікті халық қолдарында бар тамақтарын беріп, ақ ниеттерін көрсетіп отырған. Межелі жерге жеткен кезде атамдар бірден ұрысқа кіріскен. Ұлы атам қан майданда отыз жеті ай болыпты. Өйткені, атам елге соғыс біте сала оралмапты. Біз мұны атамның соғыс кезінде жазған күнделігінен оқыдық. Күнделік атамның қызында сақталған екен. Мен атаммен мақтанамын!
