Қазақ халқы ежелден жаужүрек әрі батыл болған. Сондықтан да әрқашанда айрықша күшке ие адамдарды қадірлеп отырған. Осындай елі, жері үшін қасық қанын қимайтын батыл адамдарды батырлар деп дәріптеп отырған. Әрбір адам батыр деген атаққа ие бола қойған жоқ, яғни тек жаулармен күресе қоймай, олар өзгеге өз сөзін откізе алатындай шешен болу керек. Себебі батыр елдің сыртқы қақтығысымен қоса ішкі тыныштығын жете бақылауға тиіс болатын.
Қазіргі кезде біз батырлар туралы олардың ел тыныштығын сақтаудағы елеулі еңбегін кітаптардан оқи аламыз, Сонау бір замандағы даңқты батырларымызды ұмытпай үлгі алу масатында алуан түрлі кітаптар жарық көруде. Осы батыларымзды әдебиет жанырында сипаттағанда көз алдымызға алып кеуделі, күш-қуаты бойынан тасып тұрған адам елестейді.
Ен бек туби береке. Ен бек етсен еринбей тояды карнын тиленбей. Бир баягыда бир шал болып ты, онын жалгыз улы болад. Бирак еш тирлик истемей, акесинин аркасында балкып шалкып омир суреди. Содан шал бир куни ойлап, баласын кайтсем тирлик истетем дейд . Содан улын шакырып, мен болсам картайдым сен енди жумыс исте,енбек пен нанынды тап дейди. Улы 1 ши куни 1000сом ды биреуден карызга сурап, акесине беред,акеси алады да отка тастайды. Баласы ундемей шыгып кетед. 2ши куни тагы биреуден 100 сом сурап акеледи, оны да акеси отка тастаса ундемей тагы шыгып кетед. 3ши куни баласы кимнен акша сурарын билмей амалын таппай енбектенбесем болмайды, кореин деп кешке деин ауыр жумыс истеп тек 10 сом табады. Сойтип шаршап шалдыгып уине оралады. Акесине акелип береди. Акеси тагы алып жанып жаткан отка тастайды. Бирак сол сатте баласынын жан даусы шыгып, жанып жаткан отка колын тыгып, акшасын суырып алады да акесине :Аке мен бул акшаны кандай еньекпен, мандай теримди тогип таптым, ал сиз оны отка тастаганыныз не дейд? Сонда акеси кордин бе улым енбектин наны татти. Мандай теримен тапкан сон отка карамай колынды салып суырып алдын дейд. Бул жерде айтпагы: "енбектин наны татти". деген соз!
Адам қанша жыл өмір сүрсе де, қандай іспен айналысса да, өмірдегі ең ұмтылмас сәттер болып мектепте өткізген уақыт қалатын шығар. Мектеп-білім айдынындағы үлкен кеме. Осы кемеде он бір жыл уақытты әр бала өткізеді. Мектеп табалдырығын тарыдай болып аттап, он бір жыл бойы білім алып, таудай болып шығамыз. Алғашқыда мектепке келіп әрбір әріпті, әрбір санды жазып үйрену қалай қиынға соққан еді? Уақыт өте бәрі өзгерді. Жазуды да, оқуды білмейтін кішкентай балалар бүгін міне, мектеп бітіру туралы атестатты қолдарына ұстап, үлкен өмірге жолдама алды. «Қашан ғана осы мектепті бітіремін» деп ойлайтын кездер көп болып еді. Қазір сол мектепті бітіріп шыққаныма өзім сене алмаймын. Көзді ашып-жұмғанша уақыт тез өтті де кетті. Соңғы қоңырау осы жылы біз үшін расында да соңғы рет.
Қазақ халқы ежелден жаужүрек әрі батыл болған. Сондықтан да әрқашанда айрықша күшке ие адамдарды қадірлеп отырған. Осындай елі, жері үшін қасық қанын қимайтын батыл адамдарды батырлар деп дәріптеп отырған. Әрбір адам батыр деген атаққа ие бола қойған жоқ, яғни тек жаулармен күресе қоймай, олар өзгеге өз сөзін откізе алатындай шешен болу керек. Себебі батыр елдің сыртқы қақтығысымен қоса ішкі тыныштығын жете бақылауға тиіс болатын.
Қазіргі кезде біз батырлар туралы олардың ел тыныштығын сақтаудағы елеулі еңбегін кітаптардан оқи аламыз, Сонау бір замандағы даңқты батырларымызды ұмытпай үлгі алу масатында алуан түрлі кітаптар жарық көруде. Осы батыларымзды әдебиет жанырында сипаттағанда көз алдымызға алып кеуделі, күш-қуаты бойынан тасып тұрған адам елестейді.