–Сәлем, Ажар!Қалың қалай?
–Хей, Айару! Кеттік,саябақта қыздар жиналып жатыр.
–Неге , сен бүгін мектепке келмедің? Мұғалімнің сені қанша уақыт бойы іздегенін білесің бе?
–Жоқ,білгім де келмейді.Мені ауырып қалды деп айта салмадыңба!
–Бірақ,сен ауырып тұрған адамға мүлде ұқсамайсың ғой.Мен қалайша өтірік айта аламын?
–Сонымен,Айару, сен саябаққа барасың ба?
–Ажар, сен менің сұрағыма әлі жауап бермедің.Оның үстіне,сөзімді бөліп жібердің.Бұл не деген мәдениетсіздік!Мені қойшы,бірақ мұғалімге деген қарым-қатынасың жарамайды.Сен одан дереу кешірім сұрау қажетсің немесе сабаққа келмеу себебіңді айт.
–Мен не істегім келеді,соны істеймін. Сен маған нұсқау бола алмайсың.Түсіндің бе?
–Құрбым, сенің ісің дұрыс емес.
–Айару,сен мені ренжіттің.Менің көңіл-күйімді бұздың. Мен енді сенімен ойнамаймын .
–Жоқ,Ажар! Сен мені барлығына кінәлап тұрсың.Содан мен саған ренжу керекпін .Бірақ, мен ақкөніл адаммын. Сондықтан мен сені кешіремін!Жақсы,сау бол!
–Сау бол,Айару!
Новых сил и больше терпенья.
Не встречайте никогда вы беду,
И побольше желаю везенья.
Пусть радуют вас ваши дети,
И ценится тяжелый ваш труд.
Вы лучший учитель на свете.
Пусть только удачи грядут!