Бұрынғы заманнан бері Қазақ халқының бір белгісі қонақжайлылық болған. Қымбатты қонақты үстел басына отырғызып, оған үйдегі бар ең дәмді тамақтарын алдына қоятын. Ұлттық мәдениетке байланысты әр тағам өзіндік бағасымен және орнымен беріледі.Қазақ халқы қонақасымен адамдарды татуластыруға болатынын білген. Үлкен кісілерге қазақтар муше берген. Ықылас салып олар ыдысқа да қараған, ол таза және әдемі болуы тиіс. Өзінің ғасырлар бойы өмір сүрген тариххында етті және сүт тағамдарын жақсылап сақтауды үйренген, ол ауылдарда әлі қолданылады. Назар аударылып дастарқанда отыру ережесіне де қараған. Қазақ әдет ғұрыптары бойынша тамақ ішкенде ұрысуға, жаман сөз айтуға, өсек айтуға, жалаң отыруға болмайтын.
1)Сын түзелмей, мін түзелмейді. Пока недостатки не исправишь, порядка не наведёшь. 2)Итті күшігінде үйрет. Собаку щенком учи. 3)Үлкен бастар, кіші қостар. Старшими начатое, младшие продолжают. 4)Шыбық тимес, шыңқ етер. Недотрога визжит, ещё розги не видя. 5)Ел ұлсыз болмас, жер гүлсіз болмас. Нет земли без цветов, а народа без героев. 6)Жауынгерге жара да жарасады. Воина и раны красят. 7)Ел үмітін елі үшін туады, елі үшін өледі. Герой рождается на счастье народу и умирает за народ. 8)Ерлік өлім – ерді көбейтеді. Героическая смерть ряды героев умножает. 9)Айлалы батыр алдырмас. Ловкого батыра силой не возьмёшь.
