-Сәлем,Айша!
-Сәлем,Айдос!
-Қарашы,біздің жеріміз қандай керемет,иә?
-Айтпа,не деген таза ауа,самал жел.Білесің бе?Біздің Қазақстанымыз ең керемет,кең байтақ ел екенін?
-Әрине,осындай ұлы даланы ата-бабаларымыз соғысып сақтап қалған.Болашақта да осылай да кең байтақ даласымен,табиғатымен бізді таңғалдыратыны сөзсіз емес пе?
-Иә,мен болашақта ел қорғайтын азаматша болып,батыр қыз атанып,ел қорғаушысы болғым келеді.Ал, сенше Айдос?
-Мен Қазақстанның барлық қалаларына,тіпті барлық аудандары мен ауылдарына үлкен,үлкен ғимараттар,үйлер салып,біздің елді одан әрі дамытқым-ақ келеді.Осыдан өсіп алайыншы,бәрінін жағдайын істеп,өз еліміздің болашағы үшін тыңбай еңбек ететін боламын.
-Е,сенің арманың өте керемет екен.Өз арманыңа жетуіңе тілектеспін.Саубол!
-Көп рақмет!Сау саламатта болғайсын!!!
Объяснение:
ответ:Қазақ халқы ерте заманнан-ақ білімді де сауатты болуға ұмтылған, надандық пен топастықты әжуа етіп, күлкіге айналдырған. Әрбір ата-ана баласына әдептілікті үйреткен, сауатты да білімді болуға баулыған. Бұған мысал ретінде қазақтар арасында «Қара күш бірді жығар, білімді мыңды жығар» деген мақал кеңінен тараған. ХІХ-XX ғасырлардың бас кезінде Қазақстанда халыққа білім беру ісі екі: діни және зайырлы бағытта жүргізілді. XIX ғасырдың орта кезіне дейін қазақ балалары мектептер мен медреселерде мұсылманша білім алды. Оларды негізінен молдалар оқытты. Оқу ата-аналарының қаржысы есебінен жүзеге асырылды. Мұсылмандар мектебінде негізінен ер балалар оқыды.
Халық арасында медреселердің беделі күшті болды. Олар молдалар мен мектеп мұғалімдерін даярлады. Оқу мерзімі 3—4 жылға дейін созылды. Медресе шәкірттері ислам дінінің негіздері бойынша бастауыш білім алумен қатар философия, математика, медицина, тарих, тіл білімі (лингвистика) және астрономия жөнінде де едәуір хабардар болып шықты. Діни оқу орындарының басты қызметінің бірі жастардың бойына әдептілік өнегесі мен адамгершілік қасиеттерді дарыту болды. 1870 жылдан бастап патша үкіметінің бастамасы бойынша медреселерде міндетті түрде орыс тілінің негіздерін үйрету енгізілді.
Медреседе бірнеше сынып бөлмелері болды. Олар шәкірттер тұратын, дәрет алып, жуынып-шайынатын, сондай-ақ тамақтанатын бөлмелер еді. Медреседе ұстаздыққа әдетте жасы 40-тан асқан адамдар ғана қабылданатын. Олардың медресені бітіргені туралы дипломының болуы талап етілетін. Кейіннен патша үкіметі мұсылманша оқытуды да өз бақылауына алуға тырысты. Мәселен, 1867—1868 жылдардағы әкімшілік реформалар бойынша мектептер мен медреселер ашу үшін уезд бастығының арнайы рұқсатын алу керек болды. Патша үкіметі мұсылмандардың оқу орындарын ашықтан-ашық кемсітіп, қорлау саясатына көшті.
Объяснение: