Завжди була найкращою подругою для своїх сусідів.
Вона вільна і чиста, але душу рвуть сумніви.
Вона завжди мовчить, але скоро скаже свою думку.
Нападати і грабувати, бити і правити нею так не вийде,
У праведному вигляді вона не дасть себе просто образити.
І будь Ти цар, і будь Ти бог, і будь ти вождь, як Ленін -
Горда леді не перед ким не встане на коліна.
Хтось дав батькові право без совісті бити по обличчю.
Вона та квітка, з якого не можна ось так струсити пилок.
До неї ставилися, як до плутані, люди, чия
Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)