Шығарма немесе "волейбол" спорттың" "менің сүйікті көрінісім
Мен қозғалғыш ойындарды сүйемін, соның ішінде доппен. Ал спорттың ең сүйікті көрінісі - сол волейбол. Біз жиі дене шынықтырудың сабақтарында мектепте оған деген ойнаймыз. Тағы біз достармен торды аулада кереміз, екі команданы жиямыз және допты тастаймыз. Сол кәсіп маған едәуір неғұрлым, дүңгіршекте отыру еш және мылжыңда- аяқтармен қапырықтан ұнайды. Жағажайда немесе табиғатта біз де волейболға деген поиграть сүйеміз. Ақиқат, тормен сол емес олай ыңғайлы.
Маған сол ойын ұнайды, себебі бас оның біраз жай жөн-жосықтар. Приземлить қажетке доп баста жарты команданың-қарсылас. Бұл ретте тебу болмайды доп аяқпен, болады ғана отбивать ол қолдармен. Недаром "волейбол" деген сөз "ұш- допты" означает. Ұтыс ша көзәйнектерге саналады, олай не өзгерту мүмкіндік есепшот өзінің пайдасына ылғи болады.
«Отан отбасынан басталады» десек, сол әрбір кіші отанның ұйытқысы, берекесі болатын – әйел адам. Ұлттың адаспай, ұлт болып қалуы, қоғамның ырғақты дамуы, мемлекеттің өркендеуі – соңында келіп әйелге, келешек Ана болар қыздардың қалай тәрбиеленетініне байланысты болмақ.
Заттай байлықтың құны өршіп тұрған бұл кезеңде руханият аяқ асты қалмауға тиіс. Адам тек тәнімен ғана адам болып тұрмағанын жақсы сезінуіміз – бүгінгі күннің өткір мәселесі. Біз рухымыз биік болғанда ғана Адам деген асыл есімге кір жуытпай қала аламыз. Діні мен Ділі берік ел – алынбас қамал. Ал оның болашағы жастардың қолында. Сондықтан басқа елдердің өркениеттік жетістігі деп бағаланған арзанқол мәдениет үлгісі ата салт-дәстүріміздің тұнығын лайлатпасын десек, жастарымызға, әсіресе қыздарымызға дұрыс тәрбие беру – бәріміздің ортақ парызымыз. Өйткені кім-кімде болашақ әке, аға, әпке немесе ана.
Қай ұлттың әйел затына бөлетін орнын қазақ қоғамында бөлінген орнымен салыстыруға келмейді. Қыз баланы кішкентайынан төрге шығарып отырған қазақ оның болашақтағы Ел анасы боларына кәміл сенген. Қазақ қыздары даланың ерке елігіндей бұлаңдап өскен
Қазақ әдебиеті — қазақ халқының ғасырлар қойнауынан ұрпақтан ұрпаққа жеткен рухани, мәдени мұрасы, сөз өнерiнiң асыл қазынасы. Қазақтың сөз өнерiнiң тегi әрiден, түркi тiлдес тайпалардың өз алдына халық болып қалыптаспай тұрған кезiнен басталады.Халық фольклоры мен поэзиясының негiзi сол тайпалар шығарған ертегi, аңыз, мақал-мәтелдерде жатыр. Батырлардың отаншылдық сезiмi, туған халқының азаттығы жолындағы күрестерiн жырға қосқан батырлық эпостар («Қобыланды батыр», «Алпамыс», «Ер Тарғын», «Қамбар батыр», т.б.), халық арасына кең тарап, сүйiктi шығармасына айналған, жастардың адал махаббаты, алмағайып тағдыры жырланған лиро-эпикалық дастандар («Қозы Көрпеш — Баян сұлу», «Қыз Жiбек», т.б.) қазiргi қазақ әдебиетінiң өз алдына мол мұрасы болып саналады
Шығарма немесе "волейбол" спорттың" "менің сүйікті көрінісім
Мен қозғалғыш ойындарды сүйемін, соның ішінде доппен. Ал спорттың ең сүйікті көрінісі - сол волейбол. Біз жиі дене шынықтырудың сабақтарында мектепте оған деген ойнаймыз. Тағы біз достармен торды аулада кереміз, екі команданы жиямыз және допты тастаймыз. Сол кәсіп маған едәуір неғұрлым, дүңгіршекте отыру еш және мылжыңда- аяқтармен қапырықтан ұнайды. Жағажайда немесе табиғатта біз де волейболға деген поиграть сүйеміз. Ақиқат, тормен сол емес олай ыңғайлы.
Маған сол ойын ұнайды, себебі бас оның біраз жай жөн-жосықтар. Приземлить қажетке доп баста жарты команданың-қарсылас. Бұл ретте тебу болмайды доп аяқпен, болады ғана отбивать ол қолдармен. Недаром "волейбол" деген сөз "ұш- допты" означает. Ұтыс ша көзәйнектерге саналады, олай не өзгерту мүмкіндік есепшот өзінің пайдасына ылғи болады.