Бақытты болу әр адамның өз қолында. Егер жетістіктерімізді қанағат тұтып, әр ісімізді ізгілік жолымен атқаратын болсақ, өзімізді бақытты сезінетін боламыз. «Қанағат қарын тойғызады»-дейді халық философиясы. Ендеше, қанағат болған жерде бақыт та болады. Бақыт – бір адамға ғана тән емес, ол өзгелерге ортақ болуы керек. Біздің бақытымыз өзгелерге шуағын төге білсе, нағыз бақытқа айналады. Өмірдің қызығы да сонда!
Бір күні сіздің бөлмеңіздің терезесінен көк құс бөлмеңізге ұшып келді. Бұл адасқан құс сізді қызықтырды, және сіз оны өзіңізге қалдырғыңыз келді. Сіз ол құсты торға салып қойдыңыз. Бірақ сізді таң қалдыратыны бұл құс келесі күні көк түстен сары түске айналды. Бұл құстың басқа құстардан ерекшелігі — әр түні өзінің түсін өзгетуінде еді. Үшінші күні таңертеңгісін ашық қызылға, төртінші күні мүлдем қара түске айналды.
Біздер қазір бақытты болып өсіп келеміз. Алдымызда не керек болса, сол тұр. Білімге керек нәрсені ізденбей жатып-ақ, компьютер, ұялы телефон, интернеттен табамыз.
Ал өткен ғасырлардағы әже-аталарымыз тіпті оқи алмай, балалықтың бал дәмін тата алмады. Әрине, өкінішті.
Ал біз он үш жасқа келгенімізбен әлі балалығымызды қимаймыз. Бара-бара, есейген кезде сол балдәурен балалық шағымызды сағынатынымыз белгілі. Кейбіреулер өздерін балалық шақпен ерте қоштасқандай сезінеді. Олар қателеседі. Себебі, олар балалық шақтың құдіретін сезіне алмай жүр. Сондықтан да менің достарыма айтарым, балалық шақтың бал дәмін сезінген бұл кездің ең бақытты шақ екенін ұмытпайық, абзал достар!
Әр адам өз өмірінің бақытты болғанын арман етеді. Ол үшін алдына мақсат қойып, көптеген игілікті істерді жүзеге асыруға ұмтылады. Ондай адамның жүрегін рмзашылық сезімі билеп, жаны рахатқа бөленеді. Бақытты болу әркімнің өзіне байланысты. Өз өмірін аялап, барды қанағат тұтқан адамның құшағы бақытқа толы болады. Қасыңда жүрген адамдардың қуанышын, бақытын, жақсылығын өзінің табысындай көре білген адам бақытқа кенеледі. Әрбір атқан таң мен батқан күннен бақыт тілеген адам мұратына жетеді.
Ерте кезде Алтайда екі үлкен ағалар өмір сүріпті.Кіші інісінде өзінің домбырасы болыпты және ол сол домбырасында ойнауды жақсы көріпті.Ойнап қалса өмірдегі барлық нзаттарды ұмытып кетеді екен.Үлкен ағасы өзінен басқаға назар аудармайтын.Бір күні ол әйгілі болғысы келді,боранды, суық көлдің үстіне көпір салғысы келіп кетті.Тас жинап,көпір сала бастады..Ал кіші інісі домбырада ойнай берді. Сонымен күн өтті,тағы бір күн , сонымен үшінші күн өтті.Кіші інісі ағаына көмек беруге асығып та тұрған жоқ әйтеуір өзінің жақсы көретін аспабында ойнап жатқанын біледі.Ағасы ашуланып інісінің домбырасын қолынан алып қойып бар күшін салып басынан бірақ ұрды.Әдемі аспап сынып қалды да шығып жатқан үн де тоқтап қалды,бірақ басында із қалып қойды. Көп жыл өтті.Адамдар ізді тауып алып, соған қарап жаңа домбыралар жасай бастады, тағыда ауылдағы шықпай қалған үннің дауысы шыға бастады
Ерте кезде Алтайда екі үлкен ағалар өмір сүріпті.Кіші інісінде өзінің домбырасы болыпты және ол сол домбырасында ойнауды жақсы көріпті.Ойнап қалса өмірдегі барлық нзаттарды ұмытып кетеді екен.Үлкен ағасы өзінен басқаға назар аудармайтын.Бір күні ол әйгілі болғысы келді,боранды, суық көлдің үстіне көпір салғысы келіп кетті.Тас жинап,көпір сала бастады..Ал кіші інісі домбырада ойнай берді. Сонымен күн өтті,тағы бір күн , сонымен үшінші күн өтті.Кіші інісі ағаына көмек беруге асығып та тұрған жоқ әйтеуір өзінің жақсы көретін аспабында ойнап жатқанын біледі.Ағасы ашуланып інісінің домбырасын қолынан алып қойып бар күшін салып басынан бірақ ұрды.Әдемі аспап сынып қалды да шығып жатқан үн де тоқтап қалды,бірақ басында із қалып қойды. Көп жыл өтті.Адамдар ізді тауып алып, соған қарап жаңа домбыралар жасай бастады, тағыда ауылдағы шықпай қалған үннің дауысы шыға бастады
Бақытты болу әр адамның өз қолында. Егер жетістіктерімізді қанағат тұтып, әр ісімізді ізгілік жолымен атқаратын болсақ, өзімізді бақытты сезінетін боламыз. «Қанағат қарын тойғызады»-дейді халық философиясы. Ендеше, қанағат болған жерде бақыт та болады.
Бақыт – бір адамға ғана тән емес, ол өзгелерге ортақ болуы керек. Біздің бақытымыз өзгелерге шуағын төге білсе, нағыз бақытқа айналады. Өмірдің қызығы да сонда!
Бір күні сіздің бөлмеңіздің терезесінен көк құс бөлмеңізге ұшып келді. Бұл адасқан құс сізді қызықтырды, және сіз оны өзіңізге қалдырғыңыз келді. Сіз ол құсты торға салып қойдыңыз. Бірақ сізді таң қалдыратыны бұл құс келесі күні көк түстен сары түске айналды. Бұл құстың басқа құстардан ерекшелігі — әр түні өзінің түсін өзгетуінде еді. Үшінші күні таңертеңгісін ашық қызылға, төртінші күні мүлдем қара түске айналды.
Біздер қазір бақытты болып өсіп келеміз. Алдымызда не керек болса, сол тұр. Білімге керек нәрсені ізденбей жатып-ақ, компьютер, ұялы телефон, интернеттен табамыз.
Ал өткен ғасырлардағы әже-аталарымыз тіпті оқи алмай, балалықтың бал дәмін тата алмады. Әрине, өкінішті.
Ал біз он үш жасқа келгенімізбен әлі балалығымызды қимаймыз. Бара-бара, есейген кезде сол балдәурен балалық шағымызды сағынатынымыз белгілі. Кейбіреулер өздерін балалық шақпен ерте қоштасқандай сезінеді. Олар қателеседі. Себебі, олар балалық шақтың құдіретін сезіне алмай жүр. Сондықтан да менің достарыма айтарым, балалық шақтың бал дәмін сезінген бұл кездің ең бақытты шақ екенін ұмытпайық, абзал достар!
Әр адам өз өмірінің бақытты болғанын арман етеді. Ол үшін алдына мақсат қойып, көптеген игілікті істерді жүзеге асыруға ұмтылады. Ондай адамның жүрегін рмзашылық сезімі билеп, жаны рахатқа бөленеді. Бақытты болу әркімнің өзіне байланысты. Өз өмірін аялап, барды қанағат тұтқан адамның құшағы бақытқа толы болады. Қасыңда жүрген адамдардың қуанышын, бақытын, жақсылығын өзінің табысындай көре білген адам бақытқа кенеледі. Әрбір атқан таң мен батқан күннен бақыт тілеген адам мұратына жетеді.