Для казахского народа Наурыз, так же как и для многих других, издревле считался началом перемен, к празднику готовились за несколько недель. В честь праздника люди заранее готовили яркие наряды или костюмы сказочных героев. Народ собирался на центральной площади селения и пускался в пляс. Веселье сопровождалось непрекращающимися песнями. Акыны соревновались в мастерстве слова. Не обходилось и без традиционных спортивных состязаний, таких как курес – казахская национальная борьба, тогыз кумалак – логическая настольная игра, байга – скачки по пересечённой местности на дистанции 5‒15 км. Как и на любой большой праздник, на Наурыз было принято накрывать богатый дастархан. До и после трапезы читались молитвы во имя предков. На праздничном столе обязательно должно быть Наурыз коже
Күйші туралы.
Күйші дегеніміз - ұлттық аспапта (домбыра, қобыз, сыбызғыда) күй орындаушы. Күйші дегенде алдымен есімізге Құрманғазы Сағырбайұлы, Дина Нұрпейісова, Дәулеткерей, Тәттімбет секілді атақты күйшілеріміз оралатыны сөзсіз.
Жалпы күй өнері қазақ халқына ғана тән өзіндік орындау мәнері бар өнер түрі. Күйшілер халықтың мұң - мұқтажын, арман - тілегін, өмірін , салт - дәстүрін ұлттық аспаптар арқылы көрсетіп отырған. Күйлердің тақырыптары да әр алуан болып келеді.
Бұрынғы кездері күйшілер күйлерді өздері шығарып, өздері халық арасында таратып отырған. Күйлер қобыз, домбыра, асатаяқ, шаңқобыз, дауылпаз, жетіген секілді ұлттық аспаптардың сүйемелдеуімен орындалады.
Күйдің әуендік құрылысы мен ырғақтық - орындаушылық әдістері сан алуан болады. Мысалы, Құрманғазы күйлері екпінді, жігерлі келсе, Дәулеткерейдің күйлері терең толғауға, романтикалық лирикаға негізделген; Тәттімбеттің күйлері әуені әсем, тәтті мұң мен қоңыр сазға толы болса, Қазанғаптың күйлері құбылмалы, ойнақы, төкпе жыр іспетті болып келеді. Күйлер орындаушылық дәстүріне, қағыс түріне қарай, негізінен, екі стильдік мектепке - төкпе және шертпе күй мектептеріне бөлінеді.
