Пауль Аристэ кеңестік, Эстон лингвист және полиглот болды. Ол шамамен 40 тілді білген. Ол 1905 жылы Эстонияда дүниеге келді. 1939 жылы филология докторы болды. Неміс оккупациясы кезінде ескі еврей кітаптарын жойудан жасырынған. Ол Фин-угор тілдерін, эстон тілінің фонетикасын және Морд тілдерін үйренеді. Ол волж тілінің грамматикасын шығарды. Водь-Ресейдегі финдік-угор халқы аз. Ол 1300 еңбек пен 50 кітап жазды. Өзінің педагогикалық қызметі үшін ол Еңбек Қызыл Ту және Халықтар Достығы орденімен, Ленин медалімен марапатталды.
Ананың алақаны – біз үшін ең жылы ұя. Ананың жаны сондай нәп - нәзік, мейірімді жан ғой. Түн ұйқысын төрт бөліп, шырылдасаң уатып, әлпештеп, жырын айтып, тісің шыққанша аузыңа тамақ салып, киіміңді тазалап, дәмді ас ішкізіп мәпелейді, еркелетеді, қанаттыға қақтырмай, тұмсықтыға шоқтырмай өсіріп, бағып – қағады. Мен анама қанша алғыс айтсам да, өмір бойы анама қарыздармын. Себебі ол мені тоғыз ай, тоғыз күнде жүрегінің астында аман сақтап, жарық мына керемет өмірді сыйлады.Сондықтан да ол біздің қуанғанымызды, ренжігенімізді сезіп отырады. «Анаңды меккеге үш рет арқалап апарсаң да, қарызыңды өтей алмайсың», үлкенді сыйлау бәрімізге міндет, ал анаңды сыйлау ол өмірлік парызың.
Мен анам жайлы айтсам, ол кісі өте мейірімді, ақкөңіл жан. Анам менің жаратушым, қашан ер жетіп өзіңмен өзің болып кеткенше жанымды сақтаушым. Ана- бұл жер бетіндегі ең аяулы жан!
