Қонақжайлық – қазақ халқының ұлттық салт-дәстүрінің бірі. Сонымен қатар адамдар арасындағы сыйластықты, бір-біріне деген құрметті, қамқорлықты білдіретін, кісінің адамгершілігін, имандылығын айқындайтын қасиет.
Адамдарды тіліне, дініне, ұлтына бөліп-жармай, достық ықылас көрсетіп, ас-дәм беру қонақжайлықтың негізгі белгісі. Қазақ халқының қонақжайлық қасиеті мен дәстүрі шетелдік саяхатшылар мен ғалымдарды әр уақытта таң қалдырған. Дәстүрлі қазақ қоғамында әкенің балаға қалдыратын мұрасының белгілі бір бөлігі міндетті түрде қонаққа тиесілі енші деп есептелінген. Қазақ сахарасындағы кез келген жолаушының кезіккен ауылдан тамақтанып, тынығып алуына мүмкіндігі болған. Әрбір үй иесі оны барынша сән-салтанатымен, пейілімен қарсы алып, ақ тілеумен шығарып салуды өмірдің айнымас шартына балаған. Отбасы үшін жолаушыны қонақжайлықпен күтіп алу бұлжымайтын моральдық-этик. қалып ретінде орныққан; қонақжайлық Қонақ; Қонақасы; Қонақ кәде.[1]
Объяснение:Үй иесі
Шли два товарища. Вдруг им повстречался медведь. Один из друзей был сильный и крепкий, а другой был больной и слабый.Увидев медведя, сильный парень залез на дерево,бросив товарища. Слабый товарищ его слыхал что медведи не трогают мёртвого человека. И он лёг на землю,притворившись мёртвым. Медведь подошёл к лежащему на земле человеку, понюхал его,и не увидев, что тот не шевелится,пошёл прочь. А сильный друг слез с дерева и спрашивает: - Что тебе медведь на ухо сказал?
- Медведь дал мне совет,чтоб я в другой раз не дружил с тем, кто бросает в трудную минуту.
2)7 туры
6)коп
11)ар турлы