Объяснение:
Абайдың он сегізінші қара сөзі
Абайдың он сегізінші қара сөзі
ОН СЕГІЗІНШІ СӨЗ
А жыртықсыз, кірсіз, сыпайы киініп, һәм ол киімін былғап, былжыратып кимей, таза кимек - дұрыс іс. Ләкин өз дәулетінен артық киінбек, не киімі артық болмаса да, көңіліне қуат тұтып, тым айналдырмақ - кербездің ісі.
Кербездің екі түрлі қылығы болады: бірі бет - пішінін, мұртын, мүшесін, жүрісін, қас - қабағын қолдан түзетіп, шынтағын көтеріп, қолын тарақтап әуре болмақ. Біреуі атын, киімін «айран ішерім» деп, солардың арқасында сыпайы, жұғымды жігіт атанбаққа, өзінен ілгерілерге елеулі болып, өзі қатардағының ішін күйдіріп, өзінен кейіншілерге «әттең, дүние - ай, осылардың атындай ат мініп, киіміндей киім кигеннің не арманы бар екен?!» - дейтұғын болмаққа ойланбақ.
Мұның бәрі - масқаралық, ақымақтық. Мұны адам бір ойламасын, егерде бір ойласа, қайта адам болмағы - қиын іс. Кербез дегенді осындай кер, кердең немеден безіңдер деген сөзге ұқсатамын. Тегінде, а ақыл, ғылым, ар, мінез деген нәрселермен озбақ. Онан басқа нәрсеменен оздым ғой демектің бәрі де - ақымақтық.
-сәлем ,далаға шығыр ойнайық? - деп айттым .біз далаға шықтық. қаармен атысып ойнадық.сонан соң келісіп аққала жасадық. біз ол аққаланы жақсы көңіл күймен жасаған едік.бірақ аққаланың мұрынын жасау үшін сәбіз болған жоқ .аққала жасап болған соң Жансерік:
-аққаламыз жаман шықты - деді. сосын Қаракөз :
- жоқ неге олай айтасың .аққаламыз жақсы шықты.- дейді.
- қарасайшы аққаламыздың мұрны жоқ қой.- деді Жансерік.
бәрі бір емес пе . аққаланың қандай екені мейлі, оны қандай көңіл күймен жасағанымызға мән беру қажет.