Отырар (Тұрарбанд, Тұрар, Тарбанд, Фараб) – ортағасырлық қала орны. Түркістан облысы Отырар ауданының Темір темір жол стансасынан солтүстік-батысқа қарай 7 км жерде орналасқан. Отырар 8 ғасырдың басынан Тарбанд (Трабан) деген атаумен белгілі. Бұл атау Күлтегін және Білге қаған құрметіне арналған көне түркі жазбаларда кездеседі. 8 ғ-дағы араб географы Якут “Тарбанд, Тұрар, Тұрарбанд пен Отырар – бір қала” деп жазады. Араб тарихшысы Табаридің Отырар патшасын әл-Мамун халифтың жауларының бірі деп атағанына қарағанда, Отырар 9 ғ-дың өзінде-ақ ірі қала болған. 10 ғ. жазбаларында Кедер деген орталық қаласы бар Фараб аймағы аталады. Ал Фараб Кедерден көне қала екені әл-Мақдисидің (10 ғ-дың аяғы) еңбегінде жазылған. Оның айтуынша, бас қала аймақ есімімен Фараб аталған. 10 ғ-дан кейін Кедер тарихи және географиялық жазбаларда аталмайды, оның орнына астана да, аймақ та Фараб делінген. Отырар 5 – 15 ғ-ларда Арал бойындағы көшпелі тайпалармен сауда жасайтын Иран мен Орта Азиядан Сібірге, Моңғолияға және Қытайға қатынайтын сауда жолындағы маңызды қала болды. Кейбір зерттеушілердің пікірінше, қалада сол кезде әлемдегі аса ірі кітапхана және көптеген мешіт-медреселер болған.
Объяснение:
Уикипедиядан алынған
ответ:Жасанды интеллектінің таралуымен а ң жаңа технологиялардың алдындағы жауапкершілігі күн сайын артып келеді.
Адам сияқты сана-сезімге ие, белгілі тақырыпта ой түзіп,, мақсатты түрде әрекет ететін роботтар бізбен қатар өмір сүретін әлемді елестетіп көріңізші. Олардың бізден айырмашылығы – денесі жасанды механизмдерден құрастырылып, қалаған уақытта қосып немесе сөндіріп қоюға болатынында.
Ғылыми фантастикалық фильмдер шындыққа асып, робот достарымыз біздің өміріміздің ажырамас бөлігіне айналған уақытта көптеген әлеуметтік мәселелер туындауы мүмкін. Мысалы, біз олардың алдында қандай жауапкершілік сезінеміз? Олардың бізге қатысты қандай жауапкершілігі бар? Олардың қандай құқықтары қорғалуы керек? Осы сияқты жауапкершілік пен ар-ұждан тақырыбы Ян Макеванның «Machines Like Me» атты соңғы романында қозғалады. Романдағы басты оқиға адам сияқты саналы әрекет ететін, сұлу да сымбатты робот Адамның айналасында өрбиді. Жасанды интеллектінің негізін қалаушы, өнертапқыш ғалым Алан Тьюиңнің керемет өнертабысын Адамды Чарли өз мақсаты үшін сатып алады. Өте ақылды әрі тапқыр Адам Чарлидің ғашығы Мирандаға жасаған зерттеуінде оны «өтірікші, залым» деп шынайы бейнесін ашады. Роман барысында Адам Чарли мен Миранданың озбырлығына қарсы шығып, әдептілік қағидаларын берік ұстанады. Автор романның соңында оқырманға адамды адам еткен қандай қасиет һәм жасанды интеллектінің алдына жауапкершілік ұстану керекпіз бе деген ой тастайды.
Саналы машина ретінде роботтарға құрмет көрсету мәселесі үнемі қызығушылық туғызатын тақырып. Бірақ екі үлкен аргумент есебінен, бұл тақырып өз маңызын жояды.
Бірінші, роботтардың адамдармен қатар өмір сүруі мүмкін емес. Екінші, жауапкершілік пен ар-ұждан мәселесі а ғана тән сипат. Дегенмен, бұл аргументтерді әлі де талқылауға болады
Объяснение:
Мен әруақытта белсенді істерді ұнаттым. Өзімді білгелі бері әртүрлі қозғалыстағы ойындарды ойнадым. Одан қатты әсер алатынмын. Мен күреске жазылдым. Бұл спорттың өте қызық түрі, тез шешім қабылдап, жақсы қозғалысты қалыптастырып, жинақтауды қажет етеді. Маған спорттың бұл түрі ұнайды, себебі көп күш түспейді, жарақаттануы аз, бірақ иілуді, шыдамдылықты, бұлшық еттерді шынықтырады.