Дружба-это бескорыстное чувство,доверие,искренняя симпатия людей,основанная на общих интересах и взглядах на жизнь.Друзья всегда рядом,когда нужна или поддержка,настоящая дружба проверяется временем и познаётся в беде.
Самый ранний пример бескорыстной преданности друга и в беде,мы видим в сказках,которые читаем в детстве."Снежная Королева"Андерсена,удивительная сказка,где Герда Кая,попавшего в беду.Пройдя через трудности и невзгоды,она находит друга в королевстве Снежной Королевы и только сила дружбы растопила лёд в сердце мальчика.
Взрослея,мы знакомимся с примером дружбы и верности в "Трёх Мушкетёрах" А.Дюма,где четыре друга,готовы отдать жизнь за правое дело,выручая Д`Артаньяна из любых трудных ситуаций и бед.
"Тихое утро" Ю.Казакова рассказывает нам о двух мальчишках,когда простой деревенский паренёк Яшка Володю,хотя чуть не утонул сам.Переборов страх,Яшка не смог оставить друга в беде.
"Четырнадцать футов" А.Грина повествует об истории дружбы,когда друг,пожертвовал собой,ради другого.Оказавшись перед пропастью в горах,друзья решили перепрыгнуть,но Род сорвался,а его друг Крист успел схватить его за руку.Вытащить друга из пропасти,не хватало сил и чтобы не упасть вдвоём,Род друга,ударив его ножом в руку.
Фридрих Шиллер "Порука"-удивительный пример,когда друг готов отдать жизнь за своего товарища,приговорённого к казни тираном.Мерос покушался на деспота царя,но был схвачен,его ожидал путь на плаху.Его сестра выходила замуж,чтобы отвести её под венец,он оставил друга ,вместо себя в заточении,с условием прибыть на свою казнь через три дня,иначе казнят поручителя.Невиданный ливень,на обратном пути со свадьбы,чуть не погубил преданного друга,Мерос успел на закате прибыть на агору,когда уже все потеряли надежду.
Растроганный тиран,не веривший в дружбу,дрогнул,человеческие чувства заговорили в нём-он помиловал приговорённого и признал себя побеждённым,попросив принять его третьим ,в их Союз дружбы.
И царь узнаёт, что вернулся Мерос,
Глядит на смятённые лица, —
И чувство в царе шевелится.
И он их велит привести перед трон,
Он влажными смотрит очами:
"Ваш царь побеждённый пред вами.
Он понял, что дружба — не призрак, не сон,
И с к вам обращается он:
На диво грядущим столетьям
В союз ваш принять его третьим".
Подробнее - на -
Қазақ дастарқанының ерекшелігі
Баяғы заманнан бері осы күнге дейін жеткен дәстүріміздің бірі мен бірегейі – келген қонаққа дастарқан жаю. Бұл дәстүр тек қонақжай қазақ халқына ғана тән дүние десем, артық айтпаспын, себебі үйге қандай кісі келмесін «ең болмаса нан ауыз тиіп кету керек» деген ұғым санамызда бала кезімізден қалыптасқан. Қазағым қашан да бар асылын, бар тәттісін «қонақ жесін» деп сақтаған. Қазақ халқы үшін дастарқаннан үлкен, дәмнен үлкен нәрсе жоқ. Ақсақалдар да үнемі «Дастарқан тек қуанышты себептермен жайылсын! Дастарқан мол болсын! Осындай үлкен дастарқан басында жинала берейік!» деп бата беріп, тілектерін айтып жатады.
Дастарқан жайғанда міндетті түрде ең алдымен нан қойылады. «Ас атасы – нан» деген мақал осыдан шықса керек. Ұннан жасалынған тағамдар бағзыдан-ақ ақ дастарханымыздың сәні болып келген. Қазақ өзінің шаңырағындағы кез келген жиында дастархан үстінен нанды алыстатпайды.
Сыйлы қонақ келсе, бұрынғы кезде мал сойылып, ет асылса, қазіргі заманда мал сойылмаса да, қазанды отқа қойып, қонақтың кәдесін асып береді. Күн демей, түн демей қазан асуға келгенде қарап қалмайтын қазақ аналары мен келіндері ет тамақты нақышын келтіріп дайындайды. Бүгіндері қырық күн тойын, отыз күн ойын жасамасақ та, кез келген жиында осы ас бірінші мәзірде тұрады.
Жалпы алғанда, қазақтың дастарханы – киелі нәрсе. Бұл тек жайылған шүберек немесе оған қойған ас-ауқат қана емес, бұл – адамның пейілі, ішкі жан-дүниесі, мейірім-шапағаты. Ендеше дастарқанымыз тек қуанышқа жайылсын!