Алматының алмалары дәмді сырты қызылдау. Дубай қаласының ғимараттары тым биік. Мен улкеен азамат боламын. Киімдерім дымқылдау болып қалыпты. Тағамның тұзы тым ащылау екен. Біздің ауылдың таулары биіктеу көрінеді.
Қазақстан- тәуелсіз мемлекет. Даласы кең, адамдары қонақжайлы болып келеді. Қазақ елі ежелден-ақ көрікті дала болып есептеледі. Өзім осындай кең- байтақ қазақ жерінде туылғаныма, өсіп жатқаныма қуанамын. Себебі, біздің елде көптеген жағдайлар жасалған, кез келген адам өз ой-пікірін білдіре алады. Кейбір шет мемлекеттерде, әлі күнге дейін соғыс бітпей жатыр, ашаршылық, жоқшылып орнап жатыр. Ал біздің елде мұндай оқиғалар баяғыда- ақ жойылған. Және елімнің мақтан тұтатын жерлері ол дем алатын орындары немесе санаторийлері. Көкшетауды алатын болсақ, ауасы таза, табиғаты көркем. Сондай бір ғажайп өлке. Қапшағай, Сегіз көл, Сарыағаш және т.б. Айта берсең көп енді. Міне, мен осындай керемет дербес мемелекетте өмір сүріп жатқаныма қуаныштымын.
Я ученик 6 класса. Расстояние между моим домом и школой небольшое. А точнее, от школы до дома 7 остановок. Поэтому в школу я еду на трамвае под номером 1. Сажусь я на этот транспорт на остановке А. Молдагуловой находящийся возле моего дома, и выхожу на остановке «Школа». Есть и другие виды транспорта на которых можно доехать до моей школы, но именно маршрут этого трамвая нравится мне больше всех. Сначала он едет по улице А. Молдагуловой, потом поворачивается на улице Т. Рускылова. Трамвай вовремя подъезжает на каждую остановку. Водитель водит трамвай не спеша, и соблюдая правила. В первом классе в школу отвозил меня папа. Думаю из-за этого езда в школу удалась легкой. Трамвай номер 1 я стал называть «своей машиной».
