Ерте-ерте ертеде, ешкі құйрығы келтеде, Қаратаудың ойында, Қарасудың бойында Қазанқап деген бір кедей болыпты. Қазанқап құс атып күн көреді екен, әйелі ау тоқып, жамау жамайды екен, осылай өз күндерін өздері көріп, жүре беріпті. Күндерде бір күн Қазанқаптың әйелі жүкті болыпты, ай-күні жақындап, күн өткен сайын әйелдің аяғы ауырлай беріпті. Тоғыз ай, тоғыз күн болғанда, әйел толғатып, босаныпты. Торсық шеке, аппақ ұл тауыпты. Ата-анасы қуанып, төбелері көкке жетіпті, баласына Кендебай деп ат қойыпты. Кендебай ай сайын емес, күн сайын өсіпті, алты күнде күліпті, алпыс күнде жүріпті, алты жылда жігіт болыпты. Сондай күшті болыпты, алысқанын алып ұра беріпті, күрескенін жыға беріпті, шыңырау құдыққа құлаған атандарды жалғыз тартып шығара беріпті
Объяснение:
Бейтаныс жанның қолыңыздан алып, сізге «сіз» деп сөз бастағаны зор құрмет. Оны сіз іштей де сезініп үлгересіз. Ал құрмет таныту – сыйластық, сыйластықты қалыптастыратын – тәрбие, яғни дәстүр жалғастығы. Кез келген ортада сүйкімді және тәрбиелі көріну үшін «сіз» сөзін қолданып жол тауып кетуге болады. «Сіз-біз» десейік деген сөздің де өз орны бар екенін аңғаруға болады.
Ата-анаға «сен» деп сөйлейтін де жандар бар. Бірақ абзалы «сіз» деу. Ол жасы үлкендік емес, оларға деген сый мен құрметтің белгісі.
Махаббат тақырыбына келгенде де «сіз» сөзі қолданылады. Бірақ бұл сөзді үйленіп, үй болған кезде немесе үйге қонақ келген кезде жарыңыздың мерейін асыру үшін пайдалануға болады. Сырт көз үшін таптырмас құрал.
