Ақ киімді, денелі, ақ сақалды, Соқыр, мылқау, танымас тірі жанды. Үсті-басы ақ қырау, түсі суық, Басқан жері сықырлап, келіп қалды. Дем алысы - үскірік, аяз бен қар, Кәрі құдаң - қыс келіп, әлек салды. Ұшпадай бөркін киген оқшырайтып, Аязбенен қызарып ажарланды. Бұлттай қасы жауып екі көзін, Басын сіліксе, қар жауып, мазаңды алды. Борандай бұрқ-сарқ етіп долданғанда, Алты қанат ақ орда үй шайқалды. Әуес көріп жүгірген жас балалар, Беті-қолы домбығып, үсік шалды. Шидем мен тон қабаттап киген малшы Бет қарауға шыдамай теріс айналды. Қар тепкенге қажымыс қайран жылқы Титығы құруына аз-ақ қалды. Қыспен бірге тұмсығын салды қасқыр, Малшыларым, қор қылма итке малды. Соныға малды жайып, күзетіңдер, Ұйқы өлтірмес, қайрат қыл, бұз қамалды! Ит жегенше Қондыбай, Қанай жесін, Құр жібер мына антұрған кәрі шалды.
Адам гүлзарға гүл отырғызды. .Гүл жақсы жақсы ауа райының, таза судың арқасында гүлдеді. Адам өте қуанышты болды. Бірақ, бір күні арамшөп пайда болды: - Ей, сен қатты тәкаппарлық танытпа, өзіңнің өмірге келгеніңе өкінетін боласың,- деді арамшөп шаңқылдаған даусымен. Бұл сөздер гүлді қатты қапаландырды және ол жабырқай бастады. - Жабырқама!- үлкен гүл оны сабырға шақырды. Адамдар бұны арамшөп деп атайды. Бұл тек өзін ғана ойлайтын жауыз шөп. Үлкен гүл осындай сөздермен оның көңілін көтеріп тастады. Тез арада адам келді және сол арам шөпті жұлып тастады.
әдептіліктің
әдептілікке
әдептілікті
әдептілікте
әдептіліктен
әдептілікпен
сыпайылық
сыпайылықтың
сыпайылыққа
сыпайылықты
сыпайылықта
сыпайылықтан
сыпайылықпен