В лесу живет веселая белка. Белка прыгает с ветки на ветку. Однажды белка падает на спящего волка. Волк злится и хочет его съесть. Белка умоляет волка: - не ешь меня, отпусти! Давай дружить, - говорит. Волк: - ладно, отпусти. Но ты скажи мне: ты, белка, почему ты всегда веселишься? Всегда прыгаешь, играешь. Я всегда злюсь. Тогда белка: я боюсь тебя. Меня жіберші. Я говорю тебе там, говорит. Волк посылает монету. Белка вышла на верхушку дерева. Бұтаққа ветвей прыгали вновь. Потом белка говорит: - волк, ты злодей. Ты всех пугаешь. Тебя все звери боятся. Ни с кем не общаешься. Тебя никто не любит. Так ты всегда злишься. Мы, белки, веселы. Мы не злодеи. Мы никого не пугаем. Никому не делаем зла, мы добры. Волк: - я больше никого не пугаю. Белка, даю тебе слово! Не буду злодеем. Я буду добр, - сказал он. С того дня Волк пытается быть добрым. Волк просит у монеты разума. Белка
1) Суретте ертедегі тұрмыс-тіршіліктің белгісі көрініп тұр . Яғни нақтырақ қарасақ аң, жануардың суретін тасқа қашап жазған .
2)Тастағы жазуларды мүлдем біз оқи алмаймыз. Өйткені олар көне таңбадағы тілде жазылған . Алайда оны оқи алмасақта суретте аң, жануарлардың суретін көре аламыз. Бұл мүмкін ол кездегі адамдардың аң ,жануарлар арқылы күнін көргенінен дәлелі болуы мүмкін.
3) Суреттің нақты қашан салынғанын білмесемде, өтее ерте кезде салынғандығы байқалып тұр . Өйткен бұрынғы адамдар жазатын басқа зат таппай тасқа жазып қалдырған.
4)Жоқ жетпейтін еді . Өйткені қазіргідей қағазға жазсақ жыртылып қалуы , ал мысалы құмға жазсақ өшіп кетеді дегендей тасқа қашалып жазылғандығы дұрыс.
Объяснение: