Төрт түлік – мал: түйе, жылқы, қой, сиыр. Қазақ халқы осы төртеуін төрт түлік деп атаған. Ауыз әдебиетінде “төрт түлік малды құрадың” деген тіркес жиі кездеседі. Бұл дәулетіне сәулеті сай адамдарға арналып айтылған. Мысалы, “Байбөрі деген бар екен, Байбөрі малға бай екен, Төрт түлігі сай екен...” (“Алпамыс батыр” жырынан). Халық төрт түліктің әрқайсысының сақтаушы иесі бар деп ұғынып, оларды ойсылқара, қамбар ата, шопан ата, зеңгі баба деп атаған. Төрт түлікті кейде жұп (аша, айыр) тұяқ, тақ (тік) тұяқ деп те атайды. Қазақ төрт түліктің ішінде түйе малын байлық ретінде де, көлік ретінде де, азық ретінде де қатты қастерлеген. “Нар жолында жүк қалмас” деген мәтел осының айғағы. “Ат – ердің қанаты”, “Мінсең – көлік, жесең – ет” деп жылқы малын да аса жоғары бағалаған. Сондай-ақ қой мен ешкі, сиыр малының да өзіне тән ерекше қасиеттері болатынын ұмытпаған.
1. три пассажира одинна голове родника друг на другабыло время. булакский вышел из одного каменистого места, листья дерева, которые толст кончилось место вокруг, родниклившись, вода обледеневает, прохладный, как правда стоял жылтылдап, столькокрасивый, чистый родник. месту, на котором вышла вода, как один октябрь скальный один выдавил защитакылып, писать каменному месту водоспускавыпрямил: - эх,пассажир, будь как этот родник быть, - говорить. читая то, что то, что те три пассажира пили из родника, пишет конец, один не торговец,он сказал: - этоум, который был написанным, не слово, родниктекши, до того, как день-ночь замолчала, идет на далекие места,чужие родники ливши этому, үлкейеді, с течением времени просторный, идя на сөйте была большая река уходят. от этого мечта то: и ты, человек,служи, до того, как замолчит, на ешуақыттане задержись ленясь, сөйтсең, затихни,и ты зорайып твоя мечтаместо соединения лезвия с черенком сказало говорит брусок, -деді.2. второй пассажир бесприютная мульдаголову, качнув: - нет я так не думаю, это писать мағнасы вас от думания, гөрі бить высший нужный, этот родник: кому и быть готов
Объяснение:
Төрт түлік – мал: түйе, жылқы, қой, сиыр. Қазақ халқы осы төртеуін төрт түлік деп атаған. Ауыз әдебиетінде “төрт түлік малды құрадың” деген тіркес жиі кездеседі. Бұл дәулетіне сәулеті сай адамдарға арналып айтылған. Мысалы, “Байбөрі деген бар екен, Байбөрі малға бай екен, Төрт түлігі сай екен...” (“Алпамыс батыр” жырынан). Халық төрт түліктің әрқайсысының сақтаушы иесі бар деп ұғынып, оларды ойсылқара, қамбар ата, шопан ата, зеңгі баба деп атаған. Төрт түлікті кейде жұп (аша, айыр) тұяқ, тақ (тік) тұяқ деп те атайды. Қазақ төрт түліктің ішінде түйе малын байлық ретінде де, көлік ретінде де, азық ретінде де қатты қастерлеген. “Нар жолында жүк қалмас” деген мәтел осының айғағы. “Ат – ердің қанаты”, “Мінсең – көлік, жесең – ет” деп жылқы малын да аса жоғары бағалаған. Сондай-ақ қой мен ешкі, сиыр малының да өзіне тән ерекше қасиеттері болатынын ұмытпаған.