Жыртқыш аңдар туралы диалог.
– Сәлем, Гүлім! Қалың қалай?
– Сәлем, Бақыт! Жақсымын, өзің ше?
– Мен де. Алдағы жексенбіге қандай жоспарың бар? Мүмкін хайуанаттар саябағына барып қайтармыз?
– Мұражайға барамын ба дегенмін. Ал хайуанаттар бағына барғым келмейді.
– Неліктен?
– Онда небір жыртқыш жануарлар бар.
– Қорқасың ба олардан?
– Жоқ, қорыққанымнан емес. Бірақ сонда тірі табиғат өкілдерінің тордың астында не бір топ адамның көз алдында үнемі жүруі дұрыс емес деп білемін. Әрине, бұл жыртқыш, көп көре бермейтін жануарлармен танысуға мүмкіндік берер. Алайда оларды қорықтардан не экспедицияға шығу арқылы да тануға болады ғой.
– Иә, дұрыс айтасың. Өткен жолы мен Африкадан әкелінген арыстанның баласын көргенмін. Көздері жәудіреп тұрған...
– Көрдің бе, оларды табиғаттан айыру дұрыс емес деп ойлаймын.
– Қосыламын. Енді мен де бармаймын. Ал сен мұражайға барар болсаң маған хабарласшы, жарай ма?
– Жарайды.
Барлығына сəн ұнайды. Сəн жартысына жарасымды, жартысына жанаспайды. Адамдардың талғамдары əртүрлі. Өзіне жарасымды киім ыңғайлы, жайлы болады.
Менің досым сəн қой. Біз күнде аулаға шықан кезде əртүрлі киім киінеді. Маған оның киінгені қатты ұнайды. Бір күні көйлек кисе, екінші күні басқа киім киеді