Война - противное человеческому разуму событие. Сколько боли, тоски, горечи и одиночества несёт она в себе... Ничто в этом мире не проходит бесследно Даже через много лет война рисует в памяти людей страшные картины: голод, разруху, смерть, потери. Все эти ужасные воспоминания оставляют огромные шрамы на сердцах миллионов жителей нашей планеты.
В чём же заключается смысл войны? За что воюют люди и по сей день?
Эти во волнуют уже несколько поколений жителей Земли. Каждый видит войну по-своему: для кого-то это наживы, возможность оторвать «лакомый кусочек», а для кого-то - единственный защиты от врага и обеспечения мирного существования.
Для нас война - самое страшное, что может случиться в мире. Ведь она начинается только по вине человека. Зачем люди идут с оружием друг на друга? Зачем убивают? Ради чего? Из-за власти, территории или материальных ценностей? Впрочем, это даже не важно. В мире нет ничего дороже, чем жизнь. Жизнь - это величайший дар, данный нам Богом, и мы не имеем права самостоятельно распоряжаться им. А на войне именно так и происходит. Убийства, кровопролитие, жестокость... Люди забывают про свою человечность и превращаются в бездушных дикарей, жаждущих крови. Это неправильно... У людей нет повода воевать друг с другом. Все мы живём на одной планете, нас связывает многовековая история. Конечно, все мы разные, и никто не идеален, но это не повод махать оружием и убивать. Всегда можно договориться и достичь мира без пушек, ракет и танков, а с диалога. Надо учиться жить мирно и друг другу.
Мы надеемся, что русский человек силён духом и по сей день и всегда будет оставаться таковым. И как говорил Валентин Пикуль: «Россия вынести любые поражения, но побежденной ей не бывать. И нет такой силы, чтобы сломить ратный дух русского народа».
Кенесары - Наурызбай», тарихи жыр. Бұл дастанды Кенесары Қасымұлы бастаған ұлт-азаттық кетерілісіне бастан-аяқ қатысып, барлық оқиғаларды өзі көрген Нысанбай жырау Жаманқұлұлы шығарған. Нысанбай көлемді, тарихи-реалистік сипаттағы жырда Кенесары мен Наурызбайдың бейнесін батырлық эпос үлгісімен жырлап, ұлт-азаттық көтерілісінің соңғы кезін терең танып, үлкен ақындық шеберлікпен суреттеген. Ұлттық батырлар Кенесары мен Наурызбайдың психологиялық жағынан ең бір айқын айшықталған бейнесі жасалынған. Бұл жырды тарихшы ғалымдар да, жазушылар да өздерінің зерттеу жұмыстарында, шығармашылық қызметтерінде дерек көзі ретінде пайдаланған. Ұлт-азаттық көтерілісінің ішінде жүріп, оның жалынды жыршысына айналған Нысанбайдың аузынан тараған жыратапған себептерге орай, тарихи жәдігер ретінде де, көркемдік ескерткіш ретінде де ете құнды дүние. Жыр алғаш рет 1875 ж. С. Жантөрин мен Т. Сейдалиннің аудармасымен «Записки Оренбургкого русского географического общества» журналының 3-ші бөлімінде сөзі қазақша, әрпі орысша болып басылды, қазақ тілінде 1912 ж. Қазанда Университет баспаханасында Жүсіпбек Шайхисыламұлы жинап жырлаған жыр нұсқасы «Қисса-и Наурызбай төре Қасым уғлы Қасым Абылайханов» деген атпен жарық көрді. Ә. Диваев жинаған Ж. Басығарин нұсқасы X. Досмұхамедұлының алғы сөзімен 1923 ж. Ташкентте, Н. Төреқұловтың алғы сөзімен 1924 ж. Мәскеуде жарияланды. Бұл басылымдарда Нысанбай жырауға үлкен қиянат жасалды: көтеріліске тіл тигізіліп, мазмұн жағы мүлдем басқа арнаға түсті. Е.
правильно но тут можно найти я точно не могла найти
