қазақ әдебиеттану ғылымына алғаш рет (1927) М.Әуезов енгізген термин, зар заман кезеңінде ғұмыр кешіп, отарлық езгіге түскен қазақ халқының тағдырын мұң-зармен жырлаған ақындар шоғыры. Зар заман ақындары шоғырының белгілі өкілдері: Дулат Бабатайұлы, Шортанбай Қанайұлы, Мұрат Мөңкеұлы, Әбубәкір Кердері, Албан Асан, т.б. Әуезов Зар заман ақындары дәуірін Абылай хан тұсынан Абайға дейінгі жүз жылға ұластырып, Нарманбетпен аяқтайды.[1] Зар заман ақындары тұсынан қазақ әдебиеті жазбаша сипат алатынын атап көрсетеді. Дәстүрлі қазақ қоғамындағы бұрынғы қалыптасқан құндылықтардың өзгеруі, елді басқару жүйесінің басқа сипатқа ауысуы, отаршылдықтың белең алуы, халықтың қатты күйзелуі Зар заман ақындарын тарих сахнасына шығарған. Зар заман ақындары халқының жай-күйін ойлаған ұлт қайраткерлері ретінде танылды. Олардың шығармалары халықтық салт-дәстүрлерді қаймағы бұзылмаған қалпында сақтауға, ұлттық болмыс-бітімнен ажырамауға үндейді.
из интернета нашла
Объяснение:
Что определяет характер отдельно взятого человека или целого народа? Что формирует мировосприятие и даёт возможность выделить себя или свой народ из бесконечного мира, простирающегося вокруг? В первую очередь для решения пОДОБНЫХ задач человеку необходимо иметь возможность сравнивать. Сравнивать себя с другими людьми, свою страну с другими странами. А для того, чтобы сравнивать, нужно обладать информацией о мире. В наше время информация легкодоступна, её много, иногда даже слишком много. К нашим услугам развитые транспортные сети, средства массовой информации и Интернет. Зачастую мы даже не успеваем обрабатывать и хорошо усваивать информацию, а потому живём в состоянии вечного недоверия к тому, что знаем.
Мен үшін Абай да, Ербол да "Қос бəйтерек" ж/е нағыз дос.