Мына шіркіннің баласы тойдым деп қарап отырмас, қарным ашты деп жылап отырмас, сиырдың мүйізі, кеуірдің құлағы шығып тұрған жер екен. Күнінде баласы кеуірден жылайды-ау! – депті.
Шыңғыс тауын, Семей тауларын көргенде:
Мына шіркіннің топырағы құтырған екен. Оған шыққан шөп құтырады, оны жеп семірген мал құтырады, оның етін жеп, сүтін ішкен адам құтырады. Қан үзілмейтін, кісі өлтіру, ұрыс-төбелес көп болатұғын жер екен! – депті.
Түндік өзенін көргенде:
Он екі қазылық ой, Түндік; маңырап жатқан қой, Түндік. Қойдың құлағы тұтам шығып тұрған жер екен! – деп, тастап кетуге қимай, үш қараған екен. Сонан «Үшқара» атанған.
Қызылтау деген жерге келгенде:
Тауы-тасы кеш болғанда, ыңыранып жатады екен, тоқтысы қысыр қалмайтұғын жер екен! – депті.
Баянаула тауын көргенде:
Ат ерін алуға жарамайтұғын жер екен, шіркінді жұрт қалай қоныс қылып отырған? Бір көрген кісі: «Кәпір-ай, сені желкемнің шұқыры көрсін!» — дейді екен. Бауырында бір қара тиген тұзы бар екен, тұзы ауыр екен. Бір күн түнеп кетемін деген бір жұма тоқтап қалады екен, тұзы жібермейді екен!
Объяснение:
ответ:Отправился Толагай к горам Алатау, дошел до Великих гор и приветствовал их: «Мир Вашему дому!» И изложил он тут горам свою Древние горы Алатау выслушали его, оказали ему почет, поняли и, выполняя его положили ему на плечи молодую гору, совсем еще ребенка среди гор.
И вот пошел Толагай, неся на себе гору, поначалу шел он легко, но через некоторое время тяжесть горы стала сказываться, ослабел Толагай.
много времени, пока батыр медленно шел к себе домой, осторожно неся на плечах молодую гору. Очень устал Толагай, едва добрался до края родной земли, как упал и заснул, а гора, которую он нес на плечах, так и придавила его.
Объяснение: