Әже - баланың әкесінің, сондай-ақ, анасының шешесін атайтын, туыстық қатынасты білдіретін атау. Одан арғылары үлкен әже немесе ұлы әже деп аталады.[1]
Қазақ отбасындағы әже орны ерекше әрі қадірлі. Әже - отбасының ғана емес, әулеттің де ұйытқысы, ағайын- абысындардың бірлігін, татулығын сақтайтын сыйлы анасы, кейінгі жастардың, келіндердің тәрбиешісі әрі ақылгөйі Қазақ қоғамында әдетте жас отау иелерінің тұңғыш баласын әжесі бауырына салады. Бала ата-әженің кенжесі саналып, немерені әжесі тәрбиелеп, бағып-қағады. Әже мен немере арасындағы туыстық байланыс өте нәзік әрі берік. Балажан қазақ үшін ата мен әжеге жас сәби жай ғана ермек емес, тәрбиеленуші ерекше субъект. Тарихта күллі рулы елге ана болып саналған Айпара әже, Домалақ ене, Зере, Айғаным секілді әжелердің бейнесі аңыз-әңгімелерде, әдеби шығармаларда сомдалған.
Менің досымның асыл қасиеті
Менің ең жақын досымның есімі Айман. Біздің достығымызға биыл 10 жыл. Осы уақыт ішінде екеуіміз бір ананың баласындай, апалы - сіңлідей болып кеттік. Айманның бойында маған оның сыпайылығы мен қайырымдылығы ұнайды. Менің ойымша, қайырымдылық - ең жоғарғы адами қасиет. Айман әрқашанда көмек керек адамның жанынан табылып, қол ұшын соза біледі. Жүрегі кең, пейілі таза жан. Қайырымдылығы мен сыпайылығы бірге жүретін жан досым өзгелердің арасында сыйлы, беделі бар. Мен осындай досымды мақтан етемін. Достығымыз ары қарай жалғасып, жылдар өте тек берік болып, нығая түссін!
(осылай ма білмим )