Сенім - адамның қоршаған ортаға және ақиқатқа көзқарасын, қарым-қатынасын анықтайтын түсінік, білім, елес, идеялар.[1]
Сенім, наным — адамның белгілі бір мәліметтерді, құбылыстарды, ойлар мен көзқарастарды, пікірлерді еш күмәнсіз қабылдап, мойындауында көрінетін психиканың ерекше күйі.
діни илану, діншілдік наным;
сену, нану.
Сенім — адамның белгілі бір түсініктеріне сәйкес қажеттіліктерін қанағаттандыру жүйесі. Қажеттіліктерін орындау жолында адам дүниетанымдық көзқарасында, табиғат пен әлеумет заңдылықтары жөніндегі ұғымдарына, өмір тәжірибесіне сүйене отырып іс-әрекет жасайды. Адамның адалдығына сеніп, оны құрметтей білу — әдептілік. Сол сияқты бүкіл әлемге жақсылық ойлау адамның тұлғалық бейнесі. Адам алдына мақсат қойып, оның нәтижелі орындалуына сенім білдіріп, іс-әрекетке кіріскен кезде ғана, ол жоғарғы нәтижелерге жете алады. Сенім — адамның ақыл-ойын, күшін, еркін, қабілетін жоғарылататын жағымды сезім. Сенім — адамның жігерін арттырып, болашаққа құлшындыратын құбылыс (болашаққа сену, еңбекке сену, жақын адамдарға сену, дінге сену, т.б.). Сенім үміттен басталады. Сенім адамның алдына қойған мақсатының айқын болуы, дүниетанымының өмірмен байланыстылығы берік сенімнен туады. Бұл адамның нақты іс-әрекеті мен тәжірибесіне байланысты.[2]
Бірде әл-Фараби Бағдат қаласы әмірінің сарайына барып,Ол жерде ғалымдар,әкімдер,өнерпаздар көп жиналғанын көрді.Әл-Фараби елеусіз бір шетке барып отыра қалады да,өзі жасаған домбырасымен бір көңілді күй тартады.Күйді естіген адамдар қуанып қалды..Әл-Фараби басқа бір қайғылы күй тартса,әлгі адамдар қамығып жылай бастайды.Сосын ол бір баяу күйді тартқанда сарайда отырғандар түгел ұйықтап қалыпты.Әл-Фараби "Бұл күйлерді тартқан әл-Фараби" деп қағазға жазыпты да,сарайдан шығып кетіпті.Әмір оны қанша іздесе де,таба алмапты.
Текст пошел во дворец приказа города Бағдат для наперБірде әл-Фараби.Что он не был на месте ученые,акимы, өнерпаздар много собирался.Аль-Фарабинезаметный край иду сижу остаюсь и, сам делаюдомбырасымен душевный состояние мелодиятяну.Люди, которые слышали мелодию, придя,радуются.Если Аль-Фараби тянет мелодию другой одинқайңылы, плача люди это печалились начинает.То, что,когда после этого он тянул одну мелодию медленно,сидело во дворце, все уснуло.Аль-Фараби написалбумага, которая говорит "Эти мелодии то, әл-Фараби, чтотянуло," а выбыл из дворца.Сколько приказ он и искать, сковородка
Сенім - адамның қоршаған ортаға және ақиқатқа көзқарасын, қарым-қатынасын анықтайтын түсінік, білім, елес, идеялар.[1]
Сенім, наным — адамның белгілі бір мәліметтерді, құбылыстарды, ойлар мен көзқарастарды, пікірлерді еш күмәнсіз қабылдап, мойындауында көрінетін психиканың ерекше күйі.
діни илану, діншілдік наным;
сену, нану.
Сенім — адамның белгілі бір түсініктеріне сәйкес қажеттіліктерін қанағаттандыру жүйесі. Қажеттіліктерін орындау жолында адам дүниетанымдық көзқарасында, табиғат пен әлеумет заңдылықтары жөніндегі ұғымдарына, өмір тәжірибесіне сүйене отырып іс-әрекет жасайды. Адамның адалдығына сеніп, оны құрметтей білу — әдептілік. Сол сияқты бүкіл әлемге жақсылық ойлау адамның тұлғалық бейнесі. Адам алдына мақсат қойып, оның нәтижелі орындалуына сенім білдіріп, іс-әрекетке кіріскен кезде ғана, ол жоғарғы нәтижелерге жете алады. Сенім — адамның ақыл-ойын, күшін, еркін, қабілетін жоғарылататын жағымды сезім. Сенім — адамның жігерін арттырып, болашаққа құлшындыратын құбылыс (болашаққа сену, еңбекке сену, жақын адамдарға сену, дінге сену, т.б.). Сенім үміттен басталады. Сенім адамның алдына қойған мақсатының айқын болуы, дүниетанымының өмірмен байланыстылығы берік сенімнен туады. Бұл адамның нақты іс-әрекеті мен тәжірибесіне байланысты.[2]