"сақ әйелдері ер мінезді келген " "сақ әйелдері ерлерін сынау арқылы таңдаған" точь в точь жазған жоқпын) но знаю что такие записи есть вроде геродот или страбон оставил
Бұрынғы бұрынғы заманда бір етікші болыпты.Ол бар өмірін баласына арнапты.Ал оның әйелі болса басқа біреуге тиіп кетіпті.Ол етікшінің жалғыз баласы болыпты.Етікші баласын өмірінен артық бағалап,жақсы көріпті.Етікші күнніге баласына ас іздеп орманға шығады.Орманда қояндар өте көп еді.Бірақ,етікші бірді бір қоянды атпапты.Оның себебі оның жалғыз қызы қоянды жақсы көретін еді.Етікші қызын асырау үшін етікші де болған , аңшы да болыпты.Етікшіні айналадағы әрбір адам сыйлап,оны Анғыр деп атаған. Бір күні Аңғыр қызына ас іздеп орманға барады.Орманнан бір түлкіні атып,қызына алып келеді.Қызы оның дәмін татып,түлкінің дәмін ұнатып қалады.Солайша қызы әкесінен түлкіні тағы алып келіп,беруін сұрайды . Әкесі қызының бетін қайтармай,орманға барайын деп жатқанда,қыздың анасы келеді.Анасын көрген қыз есікті тарс жауып алады.Оны көрген әкесі әйеліне қарамай орманға жөнелтеді.Сонда әйел; -Сен де менен қашып барасын ба?,-дейді. -Жоқ,бұрында сен менен қашқансын ал қазір сенен мен емес қызым қашты,-деп жауап қайтарады. Әйелі оны естіп есіктін аузында жылап отырады.Етікші кетіп қалып , жолда сиқырлы етік тауып алады.Бірақ,етікші оның сиқырлы екенін білген жоқ.Етік өте ескі еді.Етікті көрген әйелі оның бірден сиқырлы екенін білді.Әйел негізі шын мәнінде етік үшін келген екен.Етіктің сиқырлы екенін білген етікшінің қызы,әкесіне айтады.Әкесі мен қызы анасының қандай екенін біліп,оны қуып жібереді.Содан соң әкесі мен қызы бұрыннан бері орындай алмаған тілектерін етікке орындатып , бақытты да ,баянды өмір сүреді.
Туған жер – адам өмірінде киелі орын алады. Нақты осы жер оны елімен, өткенмен және болашақпен байланыстырады. Міне, сондықтан да тіпті балалық шақтан бастап-ақ адамда отанға деген махаббат сезімі оянады. Әрбіріміз үшін Отан ошақ басынан басталады: туған жер, туған көше, туған қала немесе мен үшін туған кент. Менің Отаным кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат жер Бестөбе кентінен басталады. Дәл осы жерде менің көңілді де, шаттықты, уайымсыз балалалық шағым өтті. Үйдің маңындағы аулада ойнағаным және бала-бақшаға барған көше әлі есімде. Сол кезде ол маған өте ұзын болып көрінетін. Мұнда көлік сирек жүретін, бірақ серуендеп жүретін адамдар көп болатын. Иә... Туған жер ұзаққа қиып жібермейтін. Сен әрқашан өзің бармасаң да, оймен қиялдап туған көшені, есіктің алдын, «Қызым, үйге кір...»деген ананың сөздерін еске түсіресің. Жүректің әлсіздүрсілі естіледі. Қазір бойжеттім, бірақ та өмір бойы мен үшін балалық шақтағы туған аула мен көше – менің кішкентай Отаным. Сонымен бірге мен елімнің бір бөлшегімін, оның бүгіні мен болашағымын.
