Ежелгі Рим өнері Өңдеу
Толық мақаласы: Ежелгі Рим өнері
Б. э. бұрынғы VIII ғасырдан б. э. V ғасырына дейінгі он екі ғасырдан астам кезеңді қамтитын тарихы бар Ежелгі Рим адамзатқа орасан бай мәдени, көркем мұра қалдырды. Дүниежүзілік мәдениеттің асыл қазынасына Вергилийдің, Горацийдің Овидийдің поэзиялық туындылары, Ливий мен Тациттің тарихи еңбектері, Лукрецийдің материалистік философиясы, Цицеронның шешендік өнері, Марциал мен Ювеналдың уытты сатиралары енді. Римдік право жүйесі заң туралы ойдың дамуында көрнекті роль атқарды. Ежелгі Рим шеберлері өзінен бұрынғы ерте дүние цивилизациялары көріп-білмеген алып сәулет ансамбльдері мен инженерлік ғимараттардың жаңа типін, реалистік мүсіндік портрет пен ғажайып фрескаларды, мозаикалар мен көркемдік кәсіп шығармаларын тудырды. Антик дүниесі өнерінің дамуы Рим өнерімен аяқталды. Ол ертедегі грек және ертедегі итальян өнерлерінің үздік жетістіктерін мұра етіп қабылдап, творчестволықпен қайта өңдеді. Рим шеберлері өздерінен бұрынғылардың дәстүрлерінен шабыт алғанымен, өздерінің өзгеше стилі мен творчестволық даралығын әрдайым сақтай білді. Рим мәдениеті, оның өнері сияқты, ең алдымен Ежелгі Италия халықтары жасаған цивилизация топырағында өсіп-өнді, олардың арасында саяси да мәдени тұрғыдан анағұрлым дамығаны этрустар болды.
Ыбырай Алтынсарин (шын аты — Ибраһим, 1841—1889) — қазақтың аса көрнекті ағартушы-педагогы, жазушы, этнограф, фольклоршы, қоғам қайраткері.Ыбырай Алтынсарин қазақ халқының ағартушылық тарихында және ұлттық мектебінің қалыптасуында терең із қалдырған тұлға. Ол 1841 жылы қазіргі Қостанай облысының аумағында дүниеге келген. Әкесінен ерте айырылған ол атасының - белгілі би және старшын Балқожа Жаңбыршиннің қолында тәрбиеленді. Ыбырай бала кезінен бастап білімге және өз бетінше оқып білуге бейім екенін байқатты. Көп оқыды, Ресей қоғамының білімді адамдарымен жиі араласып тұрды. Орынборда оқып жүрген кезінде шығыстанушы ғалым В.В Григорьевпен жақын танысып алды. Ол өзінің бай кітапханасымен Ыбырай Алтынсариннің еркін пайдалануына рұқсат етті. Білімге құштар жас бос уақытының бәрін де сол кітапханада өткізді. Білген үстіне біле түссем деген құмарлық пен өз халқыма неғұрлым көбірек пайда келтірсем деген абзал арманға ұмтылыс жас Ыбырайдың өмірлік кредосыосы на айналды. Өзінің мінез-құлқы жағынан қарапайым әрі еңбексүйгіш еді, көп оқыды, өзге халықтардың қол жеткен табыстарын неғұрлым көбірек біле түссем деп армандады. Алған білімін өз халқының пайдысына асыруға талпынды.
Объяснение:
осы дурыс сиякты керегин аласындарго
Түріктер - өте қымбат адамдар. Олар жақсы адамға шақыру үшін көптеген алдын-ала жазулар жасайды. Сонымен қатар, олар қызықты әңгіме мен жақсы компаниядан бөлек, олардан арнайы сыйлықтар күтпейді. Сіз шақырудан бас тартуға және бір мезгілде иелерді ренжітпеуге өте сыпайы адам болуыңыз керек. Бас тартудың айтарлықтай себептері жұмыспен қамту және уақыттың жеткіліксіздігі болуы мүмкін.
Мұнда сирек кездесулер екі сағаттан аз болады - қонақ бірнеше рет шай немесе кофе, сондай-ақ жеуге болатын нәрсе ұсынылады. Шақырылған тараптың заң жобасын мейрамханаға немесе ақшалай сыйлықтарына төлеуге әрекет етуі нашар нысан болып табылады. Сонымен бірге, иелері «жиналыстар» кезінде алынған кейінірек жіберілген суреттерді қуана қабылдайды.
Көптеген адамдар түрік тұрғындарының өз мәдениетінің ерекшеліктерін білмеуіне төзбейді деп санайды. Бұл мүлдем жоқ: Түркияда қонақтардың «кішігірім күнәларын» кешіру оңай. Дәстүрлі тағам төмен үстелде өтеді. Алайда, қонақтар стол үстіндегі аяқтарын жасырып, қабатта орналасқан. Ыдыс-аяқтар үлкен науаға беріледі. Ол үстелге немесе тікелей еденге орналастырылған, ал айналасындағылар адамдарға қарапайым қасықпен немесе қолдарымен тақтайшаларға тамақ салады. Дегенмен, бұл дәстүр сақталды, негізінен ауылдық жерлерде ғана. Қалаларда әдеттегі кесте параметрі және еуропалық типтегі кестелер жиі кездеседі.
Турки – очень радушный народ. Они придумывают множество предлогов, чтобы пригласить в гости симпатичного им человека. При этом, от последнего не ждут никаких особых подарков помимо интересной беседы и хорошей компании. Нужно быть весьма тактичным человеком, чтобы отказаться от приглашения и не обидеть, при этом, хозяев. Серьезными причинами для отказа могут стать занятость и нехватка времени.
Визиты здесь редко длятся менее двух часов – гостю неоднократно предложат чай или кофе, а также чего-нибудь «перекусить». Попытки приглашенной стороны оплатить счет в ресторане или денежные подарки считаются в Турции дурным тоном. При этом, хозяева с радостью примут присланные впоследствии снимки, сделанные во время «посиделок».
Многие считают, что турки нетерпимо относятся к незнанию гостем особенностей их культуры. Это совсем не так: в Турции легко прощают «небольшие прегрешения» гостей. Традиционный прием пищи проходит за невысоким столиком. Гости, при этом, располагаются прямо на полу, пряча свои ступни под столом. Блюда преподносят на большом подносе. Его ставят либо на столик, либо прямо на пол, а расположившиеся вокруг люди перекладывают еду в свои тарелки общей ложкой или руками. Впрочем, подобная традиция сохранилась, в основном, только в сельской местности. В городах распространена обычная сервировка и столы европейского типа.